ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ FAR WEST

Ο ΚΑΛΟΣ 

Ο ΚΑΚΟΣ 

ΚΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΣΩΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Σε μία συμμαχία τί χρειάζεται?

Πρώτον ο ένας να είναι ξεκάθαρος απέναντι στον άλλον.

Δεύτερον, να βρίσκουν διόδους και φόρμουλες στη συνεργασία τους.

Τρίτον, να υποστηρίζει ο ένας τον άλλον στις δύσκολες στιγμές του.

Τέταρτον, να μπορεί ο ένας να καταλάβει τον άλλον μπαίνοντας συχνά στη θέση του. 

Σκέψεις μεγάλων ανδρών

Πήραμε τη δόση.

Πήραμε τη δόση; Πήραμε τη δόση! Πήραμε τη δόση!!! Ζήτωωωω!

Ο Σαμαράς υπερήφανος και περιχαρής για τη νέα μεγάλη επιτυχία δήλωσε πως το <<Grexit>> πέθανε.  Έχει απόλυτο δίκιο. Σύντομα θα γίνει και η κηδεία του απο το γραφείο τελετών <<Ευρωμαστούρες και βρυκόλακες Ο.Ε.>> και αναμένεται πλήθως ζητοκραυγαζόντων, παιανιζόντων και εις πλήρη έκσταση ανθρώπων να παρεβρεθούν στην λαμπρή τελετή. Τόση ευφορία υπάρχει στη χώρα μας αυτές τις μέρες, που μέχρι και Κώστας Καραμανλής θα κάνει δήλωση έπειτα απο την πολυετή σιωπή. Η δήλωση θα περιλαμβάνει 15 λέξεις και μεταδοθεί ζωντανά απο το NOVA sports.

Εγκρίθηκε το αστρονομικό ποσό των 49 δις ευρώ απο τα οποία τα 34,3 είναι τα άμεσα. Τόσο άμεσα που ήδη οι πολίτες θα πρέπει να νιώθουν την τσέπη τους να φουσκώνει και το αντεράκι τους να λιγδώνει απο λάδι άλφα ποιότητας ευρωδανεικού με επιτόκιο PH. Τέρμα οι ημέρες της ακατάσχετης δραχμολογίας που μόνο δυσκοιλιότητα και δυσεντερία φέρνουν. Τώρα πλέον η Ελλάδα θα μπορεί να ατενίσει με μεγάλη χαρά το μέλλον, να χαίρεται με ομοψυχία το παρών και να σβήσει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος μαζί με κομμάτι του χρέους της που τόσο την έχει ταλαιπωρήσει.

Ο Στουρνάρας ήταν τόσο ευτυχής που αποφάσισε να βάψει τα μαλλιά του κίτρινα σαν το χρώμα του χρυσού που θα έρθει και δώσει λάμψη στις ζωές όλων των καταπονημένων Ελλήνων. (άνθρωποι κοντινοί στο περιβάλλον του, δηλώνουν κρυφά, ότι είναι θαυμαστής του Τζόνι Ρότεν απο τους Sex Pistols).  Για τον ίδιο λόγο αποφάσισε να κάνει και λεύκανση στα δόντια προκειμένου να τυφλώνει τις κάμερες οι οποίες δεν θα είναι ικανές να προβάλλουν το έλλειμα πειθούς των λεγομένων του όταν θα  διατίνεται ότι  <<Η χώρα μας σώθηκε απο την καταστροφή μια και καλή. Η χώρα μας θα μείνει ζωντανή μέσα στο Ευρώ. Τώρα έχουμε μπροστά μας την ανάπτυξη.>>

Ο Βενιζέλος ήταν και αυτός ευχαριστημένος. Τόσο ευχαριστήθηκε που πήγε στη Ρώμη να μοιραστεί τη χαρά του μαζί με τους άλλους Σοσιαλδημοκράτες ηγέτες σε μία πανηγυρική συγκέντρωση εορτής της επιτυχούς σοσιαλδημοκρατίας που διαφεντεύει και ευημερεί την Ευρώπη.

Φήμες αναφέρουν ότι στο αεροπλάνο συνταξιδεύουν και όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.

Βέβαια εδώ που τα λέμε δεν ξηλώθηκαν και τόσο τα αδέλφια μας οι εταίροι που μας φέρονται σαν σε εταίρες. Μόνο τα 7 δις είναι μετρητό, κας, όπως το λένε στο χωριό μου στις Βρυξέλλες. Τα υπόλοιπα απο τα 34,3 είναι (11,3 για να ξαναγοράσουμε χρέος 30 δις που πουλήσαμε πριν ξεπουληθούμε οριστικά και το οποίο άλλοι το αγόρασαν ούτε 5 δις και τα 16 για να καλύψουμε τις πτωχές τράπεζες που δάνειζαν απο χρήματα που δεν είχαν και πουλούσαν χρήματα που τους έχουν δανείσει άλλοι) θα γίνει με έκδοση χρεογράφων και εγγυήσεων εκείνου του μηχανισμού στήριξης  EFSFSFSFSFSFSFS (κόλλησε το πληκτρολόγιο απο το πολύ χρήμα). Και τί χρήμα; Αεράτο, στο μιλητό που λένε.

Δηλαδή για πούμε και την φθονερή αλήθεια, ούτε τα 7 δις είναι ακριβώς κας. Δηλαδή δεν έρχεται κανένα τριαξονικό γεμάτο 100 ευρα και πάνε απο τράπεζα και τα μοιράζουν. Γίνεται κάπως έτσι. 100 ευρώ transfer to account. 100 account received. Έτσι μώλις μεταβίβασα στον εαυτό μου τα πρώτα 100 ευρώ που δημιούργησα μόνος μου, χωρίς να τα έχω και έγινα πιο πλούσιος και τα χρωστάω στον εαυτό μου και έτσι είμαστε όλοι χαρούμενοι. Όλα αυτά χωρίς επιτόκιο γιατί ο εαυτός μου είναι μεγαλόψυχος σαν τον μελλοντικό Σαμαρά της ενιαίας Κεντροδεξιάς όπως τον ζήτησε να είναι το νεο παραιτηθες στέλεχος της πρώην Νεας Δημοπρασίας και νυν ΑΝΕΛ. (Ανεπίσημων ελλήνων)

Αλλά δεν πρέπει να λέμε άσχημα πράγματα. Σήμερα πήραμε τη δόση. Σήμερα ξεκινάει μια καινούργια ημέρα και περισσότερα απο όλα <<η μηχανή της οικονομίας πήρε μπρος>> όπως είπε ο Χατζηδάκης. Ναι είναι αλήθεια ότι ακούγεται μια μηχανή που δεν σταματάει με τίποτα. Η μηχανή της ασύδοτης αδικίας προς τους πολλούς και του υπέρτερου βολέματος των ολίγων. Το χειρότερο όμως είναι ότι όλο αυτό γίνεται με πομφόλυγες και φληναφήματα με ευχολόγια και τηλευχαριστίρια και με κινδυνολογία χωρίς καμιά ντροπή στον κόσμο που δυστυχώς ακόμα βρίσκεται με το τηλεκοντρόλ στο χέρι παρακολουθώντας συζητήσεις με Γιακουμάτους και Ευαγγελάτους ελπίζοντας ότι θα ακούσει κάτι που τον ενδιαφέρει. 

Ας ελπίσουμε η νέα αυτή εθνική νίκη, να δώσει σε όλους την πνοή να καταλάβουν τη ματαιότητα της όλης διαδικασίας και τη μη ματαιότητα της αφύπνισης και θα τους κάνει επιτέλους να καταλάβουν ότι μονάχα ο καθένας ως οντότητα και όλοι μαζί σα σύνολο μπορούν να ορίσουν τις τύχες του τόπου που ζουν.

Φιλοσοφική παρόρμηση μέσα σε μαραθώνιο.

Ο παγκοσμίου φήμης δρομέας μαραθωνίου και Βρυξελλομάχος κ. Αντώνης Σαμαράς (ραν ταν πλαν), άρτι αφιχθείς από την μεγάλη πρωτεύουσα της υψηλής διανόησης και των πολλών νόμπελ, είπε ότι θα ξεκινήσει καινούργιους μαραθώνιους κρατώντας τη σκυτάλη της δημόσιας περιουσίας πλήρους χειραφετημένης, έτοιμης προς αξιοποίηση και ελεύθερα πιασίματα. Κάποιοι κακοί και βλοσυροί σχολιαστές είπαν ότι η πρώτη επένδυση που θα κυνηγήσει είναι τα κόκκινα σκαθάρια θέλοντας να αναπολήσει το χαμένο του όνειρο να γίνει ντράμερ, καθώς και την φανατική εμμονή και θαυμασμό που είχε ο αδελφός του Αλέξανδρος, στον John Lennon απο τους beatles. (παρόλο που δεν ήταν κόκκινοι)

Θα γεμίζουν τα φοινικόδεντρα με κόκκινα σκαθάρια και έπειτα θα τα καίνε προκειμένου να τα εξολοθρεύουν και την ξυλεία θα την χρησιμοποιούν για να ζεσταίνονται οι πολίτες τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Έτσι θα δημιουργηθεί υπεραξία σε επαγγέλματα όπως εισαγωγείς σκαθαριών, ξυλοκόποι, πωλητές ξύλων, δασοπυροσβέστες, πωλητές τζακιών, πωλητές εντομοκτόνων, Μπενάκειο Ίδρυμα, βενζινοπώλες, οδηγοί φορτηγών και βυτιοφόρων κοκ και θα λυθεί και το πρόβλημα θέρμανσης στον φετινό δύσκολο χειμώνα. Επιπλέον, Θα αυξηθούν και οι πωλήσεις δίσκων παραδοσιακής μουσικής γιατί όλη η δουλειά θα γίνεται υποχρεωτικά κάτω απο την ηχητική υπόκρουση του δημοτικούτραγουδιού <<Ιτια μωρέ ιτια φτωχοκαμμένη>> αποκλειστικά απο την πανκ διασκευή που είχαν κάνει με τον Γιώργο Παπανδρέου και το επιτυχημένο συγκρότημα που είχαν, πριν ανοίξει την εξίσου επιτυχημένη πιτσαρία.

Είπε επίσης ότι απο σήμερα έχει ξεκινήσει το αύριο. Δηλαδή μέσα απο τη φιλοσοφική του παρόρμηση δημιούργησε μία χωροχρονική υπέρβαση καθώς το αύριο κανονικά δεν έρχεται ποτέ και το σήμερα είναι πάντα αυτό που βρίσκεται πριν το αύριο. Είναι αυτό που έλεγε ένα τραγούδι του Σπανουδάκη <<η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται.>> Με τη βοήθεια όμως της δόσης των 34,3 δις απο τα οποία τα 7 δις ευρώ θα πέσουν σαν υπεργαλαξιακός κομήτης στο σύμπαν της ελληνικής αγοράς, οι νόμοι της φύσης ανατρέπονται και όλα γίνονται (Χώρια βέβαια να αναφέρουμε ότι και ο Σπανουδάκης είναι ολίγον ξεπερασμένος, μιας και δεν έχει βγάλει σουξέ εδώ και πολλά χρόνια).

Και πάνω απο όλα θα φρενάρει την ύφεση τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται οι δώδεκα και κάτι ψιλά ευρωθεοι της κυβέρνησης.

Το δε εχθές που δεν έφυγε ποτέ απο το σήμερα της πολιτικής πραγματικότητας, θα γίνει με απόλυτη επιτυχία και το αύριο στη θητεία της τρικομματικής συγκυβέρνησης. Θα συνεχιστεί δηλαδή με συμπαντική προσομοίωση το ψιλοβόλεμα ημετέρων , η καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων στην εργασία και στην ικανοποίηση βασικών αναγκών επιβίωσης, η υπερφορολόγηση οικογενειών χωρίς καμία φοροδοτική ικανότητα, η είσπραξη άδικων και ανεγκέφαλων χαρατσιών, η πολιτική που συνηγορεί στην αύξηση της ανεργίας ή στην εκμηδένιση μισθών, το φαλίρισμα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και άλλα τέτοια πετυχημένα.

Όλα αυτά βέβαια επιτεύχθηκαν χάρη στις θυσίες του Ελληνικού λαού, που δεν πήγαν χαμένες. Και κυρίως, τα δύσκολα έχουν περάσει. Δηλαδή εδώ που τα λέμε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε σήμερα στη βουλή έχει κάνει μία χωροχρονική υπέρβαση ακόμα υψηλότερου επιπέδου. Χαρατσώνει αύριο, κάτι που εισπράττεις σήμερα, αλλά εσύ παρόλο που δεν το ξέρεις, το έχεις ήδη χρεωθεί και ξεπεράσει και άρα δεν θα ματώσεις άλλο, ούτε φυσικά θα χρειαστεί να πληρώσεις φόρο γιατί έχεις ήδη πληρώσει εχθές. Δηλαδή αν πιστεύαμε κατά γράμμα ότι η κρίση είναι πλέον πίσω μας, τότε το 2013 όλα τα εκκαθαριστικά θα πρέπει να είναι πιστωτικά μιας και τελειώνοντας οι θυσίες μας, θα πάρουμε πίσω αυτά που θυσιάσαμε. Εξάλλου το 2013 θα έρθει η ανάπτυξη, το είπαν.

Βέβαια η καγκελάριος Μέρκελ χάλασε όλη αυτή την κατάσταση ευφορίας, γιατί αναφέρει με αυτό το αυτοκρατορικό της ύφος που τρομάζει κάθε εν δυνάμει άνεργο, ότι τα δύσκολα δεν έχουν περάσει. Η επόμενη χρόνια θα είναι και αυτή δύσκολη, θα έχουμε χαμηλούς συντελεστές ανάπτυξης και σε πολλές χώρες (Ελλάδα άραγε;) θα έχουμε και αρνητικές προοπτικές μέχρι και ύφεση.

Απαπα την κακίστρω!!! Μα καλά δεν ακουει αυτά που λεεί ο πρωθυπουργός μας και ο Σίμος ότι το 2013 θα έρθει η ανάκαμψη;

 Όλα αυτά βέβαια τα απέδωσε στα κακά προηγούμενα του παρελθόντος. Τι κακό πράγμα να μην είσαι καλό παιδί. Αλλά εντάξει. Μία χρονιά έμεινε και μετά τέλος. Έρχεται η ανάπτυξη. Αφού το είπε η Μέρκελ η οποία με τόση επιτυχία συνηγόρησε στην επίλυση όλων των προβλημάτων του χθές έχουμε ένα εξασφαλισμένο παρών και μέλλον. Μάλιστα δίχως καμιά φιλοσοφική παρόρμηση.

Άσε που θα έχουμε και Ευρώ. Αυτό που το πας. Μεγάλο πράγμα.

Το απογοητευτικό είναι όμως πως για άλλη μια φορά η τρομολαγνία προσπαθεί να δείξει την επιτυχία της μέσα απο αποτυχημένες μεθόδους και κενά επιχειρήματα. Οι περισσότεροι ακούν σαστισμένοι μερικούς τάχα ειδικούς να τους καθοδηγούν όχι με βάση το γενικό καλό, αλλά το ιδίων όφελος εκείνων που καταφέρνουν, χάριν οικονομικής δύναμης, να μπαίνουν με τεχνητά μέσα στα σπίτια τους. Το ελάχιστο που πρέπει να βγει μέσα απο αυτή την κρίση, είναι η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχουν σωτήρες και σίγουρα πολλοί δεν θέλουν να αποκαλυφθεί η αλήθεια επειδή αυτό θα ανοίξει ασκούς αιόλων ανατροπής μίας πραγματικότητας που μέχρι τώρα οι περισσότεροι είχαν προσαρμοστεί. Οι

πολλοί γιατί φοβούνται όμως; Τι έχουν να χάσουν;

Εφιάλτης στο κανάλι με τον Άδωνι

Ήταν πολύ νωρίς το πρωί, αλλά σηκώθηκα απο το κρεβάτι με δυνατή ανησυχία. Είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν μικρό σχολιαρόπαιδο και με μια παρέα συμμαθητών μου παίζαμε μπάλα στην παλιά μου γειτονιά. Απο ένα άτσαλο σουτ, έσπασε το τζάμι του σπιτιού το οποίο βρισκόταν κατά ένα περίεργο τρόπο μέσα στο γήπεδο. Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι έγινε, βγήκε έξω μια περίεργη κυρία με κάπως ανδρικό πρόσωπο και κούρεμα, με μια σπαστική λεπτή φωνή και άρχισε να φωνάζει αλλά μόνο σε μένα, λες και δεν βρισκόταν άλλος τριγύρω. Αυτή η κυρία φορούσε μία μεταξωτή ροζ ρόμπα, τα χείλη της ήταν βαμμένα έντονα κόκκινα και είχε στερεώσει στα κοντά της μαλλιά μεγάλα κίτρινα ρόλει. Η φάτσα της μου θύμιζε κάποιου άνδρα, μάλιστα βουλευτή που είχα δει αρκετές φορές στην τηλεόραση αλλά δεν μπορούσα τη δεδομένη στιγμή να θυμηθώ ποιος. Μόνο που η ταχύτητα ομιλίας της ήταν εξωφρενική. Με έκραζε με τέτοια ορμή και ένταση που νόμιζα ότι μιλούσε κάποια άλλη γλώσσα. Είχα μέσα μου μια πολύ βαθιά επιθυμία να την κάνω να σταματήσει, αλλά όσο και αν προσπάθησα φωνή δεν έβγαινε απο μέσα μου. Προσπάθησα με κινήσεις να της πω ότι δεν είναι δικό μου το φταίξιμο, να μη φωνάζει μόνο σε μένα και ότι στην τελική ήταν και δικό της σφάλμα που πήγε και έκτισε το σπίτι της στη μέση του γηπέδου αλλά εκείνη σα να μην υπήρχα, έδινε όλο και περισσότερη ένταση στη φωνή της και συνέχισε να μιλάει όλο και πιο γρήγορα όλο και πιο έντονα, πλησιάζοντας με μέχρι που έφτασε σε απόσταση αναπνοής και νόμιζα ότι θα σπάσει το τύμπανό μου ώσπου....

Πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο που βγαίνει μέσα απο τρύπιο στρώμα. Η μπλούζα μου είχε γίνει μούσκεμα απο τον ιδρώτα, ένιωθα την ανάσα μου βαριά και το στόμα μου τελείως ξερό. Απέναντι μου η τηλεόραση που είχε ξεμείνει ανοικτή όλο το βράδυ έδειχνε μία πρωινή εκπομπή απο εκείνες που αρχίζουν τόσο νωρίς που αναρωτιέσαι τι ώρα χρειάζεται να ξυπνούν οι παρουσιαστές της. Στη συγκεκριμένη ήταν δύο άντρες. Ο ένας καραφλός και ο άλλος με μαλλιά και είχαν δυο καλεσμένους απο αντίπαλα πολιτικά κόμματα έναν νέο και έναν γέρο. Τη συγκεκριμένη στιγμή μιλούσε ο ένας απο τους δύο, ο νέος, ο οποίος είχε την φάτσα της κυρίας μέσα στον εφιάλτη μου. Λές και είχε καταπιεί χαλασμένη παιδική κούκλα επαναλάμβανε κάτι προς όλους με τέτοιο τρόπο και ταχύτητα, που οι υπόλοιποι προσπαθούσαν μάλλον να καταλάβουν τι λέει, γιατί τον κοίταζαν αποχαυνωμένοι και ανίκανοι να αντιδράσουν. Πήρα δυο βαθιές ανάσες σηκώθηκα, έριξα νερό στο πρόσωπό μου άλλαξα ξαναξάπλωσα. Ο έντονος πυρετός που με είχε κυριεύσει της τελευταίες μέρες δεν έλεγε να υποχωρήσει. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν είμαι αναγκασμένος να κλειστώ στο σπίτι, τηλεόραση αποτελεί την μοναδική παρηγοριά μου. Όμως το να ακούω τον Άδωνι να μιλάει, ξέρω ότι το μόνο που θα καταφέρει είναι να χειροτερεύσει τον πυρετό μου. Αλλάζω κανάλι λοιπόν και βάζω Παπαδάκη που τον έβλεπα απο μικρός και τον συμπαθούσα. Βέβαια και αυτός κουβέντα είχε αλλά τουλάχιστον δεν είχε τον Άδωνι οπότε μπορούσα να χαζέψω χωρίς να είναι επικίνδυνο για τον υγεία μου.

Σε λίγο με πήρε πάλι ένας γλυκός ύπνος ταξιδεύοντας με στην μοναδική ονειρική διάσταση. Βρισκόμουν σε ένα πανέμορφο λιβάδι και περπατούσα αμέριμνος. Ένα απαλό δροσερό αεράκι χάιδευε απαλά το πρόσωπό μου και το απολάμβανα εισπνέοντας βαθιά, με έναν ήλιο δυνατό που στόλιζε δίνοντας απλόχερα το φως του στην καταπράσινη φύση. Ήταν τόσο όμορφα, νόμιζα ότι βρισκόμουν στον παράδεισο. Σε λίγο το σκηνικό στολίστηκε  και με την παρουσία μιας γυναίκας. Την έβλεπα απο μακριά να πλησιάζει με ένα αισθησιακό και πολλά υποσχόμενο περπάτημα προς εμένα φορώντας ένα άσπρο απαλό φόρεμα και τα μαλλιά της ήταν μαύρα και πολύ μακριά. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα και τα πόδια μου απέκτησαν φτερά και πετούσαν προς το μέρος της. Όταν την έφτασα είχε γυρισμένο το πρόσωπό της και προσπάθησα περιφερόμενος γύρω της να το δω.  Αλλά εκείνη δε με άφηνε. Αυτό εξελίχτηκε σε παιχνίδι. Όσο προσπαθούσα, τόσο εκείνη κρυβόταν. Σε λίγο μια φωνή με την μορφή κρεσέντο εμφανίστηκε απο το πουθενά εισβάλοντας παράφωνα στο σκηνικό αλλά δεν της έδωσα σημασία, γιατί είχα αγωνία να δω το πρόσωπο της γυναίκας συνεχίζοντας το περίεργο ερωτικό παιχνίδι μας. Όταν η φωνή δυνάμωσε αρκετά αναγνώρισα την ταυτότητά της. Πάγωσα. Δεν είναι δυνατόν. Κοίταξα το χώρο δίπλα μου. Δεν υπήρχε κανείς. Μετά ένα επαναλαμβανόμενο <<θα με αφήσεις να μιλήσω; Θα με αφήσεις επιτέλους να μιλήσω; >> χτύπησε απανωτά βιάζοντας την ακουστική μου. Μα απο πού προέρχεται; << Άκουσε λίγο αυτό που έχω να σου πω; Θα με αφήσεις να μιλήσω;>>  Έγινε πιο έντονη λες ερχόταν απο πίσω μου. Πίσω μου; Έστρεψα το κεφάλι μου προς αυτήν. Έφαγα φρίκη. Είχε στραμμένο το πρόσωπο της πλέον προς εμένα αλλά αυτό που είδα ήταν εφιαλτικό. Η ίδια κοπέλα με το ίδιο φόρεμα, με το πρόσωπο όμως του πριξαρχίδη Άδωνι. Μα δεν είναι δυνατόν.

Πετάχτηκα πάλι απο το κρεβάτι μου σα τρομαγμένη ακρίδα που βγαίνει απο κήπο που έχει εισβάλει κουρευτική μηχανή. Μα τι γίνεται απο που ακούγεται αυτή η φωνή; Η τηλεόραση ήταν ανοικτή ακόμα στο κανάλι με την εκπομπή του Παπαδάκη. Μα αυτός δεν είναι ο...; Ο Άδωνις. Θεέ μου τί έγινε; Πότε πρόλαβε να φύγει απο το ένα κανάλι και να πάει στο άλλο; Έπιασα το κεφάλι μου το οποίο είχε τη θερμοκρασία ματιού κουζίνας. Ο πυρετός μου είχε ανέβει σίγουρα. Έκλεισα πανικόβλητος την τηλεόραση. Θεέ μου! σκέφτηκα, όσο ακούω αυτή τη σπαστική φωνή, τόσο χειρότερα γίνομαι.

Λίγη ώρα αργότερα ένιωθα ήδη καλύτερα. Ανακουφισμένος και χαλαρός βρισκόμουν στο κρεβάτι μου σκεφτόμενος το κακό που πήγα να πάθω με τον αναθεματισμένο τον βουλευτή που πηγαίνει απο κανάλι σε κανάλι με ταχύτητα τέτοια που σπάει τον φράγμα του ήχου της βλακείας. Δεν ήθελα να ξανανοίξω τηλεόραση, φοβόμουν. Άσε με κάτω τώρα! Να μου εμφανιστεί πάλι κανένας Άδωνις και να ψοφήσω; Θα ανοίξω ραδιόφωνο. Έπιασα έναν σταθμό που είχε ένα τραγούδι που μου άρεσε. Μέχρι να το ακούσω με ξαναπήρε ο ύπνος.

Βρέθηκα σε μία συναυλία κλασικής μουσικής. Η ορχήστρα βρισκόταν πάρα πολύ μακριά και η μουσική δεν ακουγόταν ευδιάκριτα. Έψαξα και βρήκα μία σκάλα και άρχισα να κατεβαίνω προκειμένου να πλησιάσω. Όσο περισσότερο πλησίαζα τόσο περισσότερο απομακρυνόταν. Ένιωθα να ζαλίζομαι καθώς κατέβαινα τους αμέτρητους ορόφους από αυτή την κυκλική σκάλα. Όταν έφτασα στον όροφο που δεν υπήρχε πλέον άλλο παρακάτω , οι μουσικοί και η ορχήστρα είχαν εξαφανιστεί. Βρισκόμουν πλέον απέναντι απο μία σκηνή γεμάτη μουσικά όργανα σκεπασμένα με εφημερίδες, που έδειχναν γυμνόστηθες γυναίκες και διάσημους ηθοποιούς και τραγουδιστές. Τριγύρω ακουγόταν ένα τραγούδι σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, που συνδύαζε ανατολίτικο ρυθμό με αντιαισθητικούς ποπ ήχους και μία άχρωμη φωνή να σουλατσάρει άκομψα ανάμεσα απο τις νότες, μιλώντας για μια γκόμενα που απο τότε που έφυγε έχασε γενικά τον μπούσουλα. Εντάξει, το σκηνικό ήταν εφιαλτικό, αλλά τουλάχιστον δεν είχε Άδωνι και αυτό από μόνο του μου έδινε ένα τόνο αισιοδοξίας ότι μπορεί και να βρω μια λύση. Έναν τρόπο να σταματήσω αυτή την άθλια μουσική να βγώ απο αυτόν τον αισθητικό εφιάλτη. Μετά κάπως άκομψα η μουσική σταμάτησε και άκουσα μια γνώριμη δημοσιογραφική φωνή ,που έχει αναθρέψει ειδησεογραφικά γενιές και γενιές. Τον άκουσα να λεει κάτι για αληθινό ραδιόφωνο και για κάποια κούκλα και αγάπη που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη. Μα καλά αυτός δεν είναι παντρεμένος; Μετά όμως είπε κάτι που δεν το άντεξα. <<Πάμε να μιλήσουμε τώρα με τον βουλευτή Κύρίο Άδωνι ..... >> Δεν πρόλαβα να ακούσω το επώνυμο γιατί έπαθα σύγκρυο. Υπάρχει και άλλος με αυτό το όνομα; Μετά όμως τον άκουσα να καλησπερίζει τον παρουσιαστή και να αρχίζει να μιλάει. Με έπιασε πανικός. Δεν είναι δυνατόν. Θέλω να φύγω απο εδώ. Ας με βοήθήσει κάποιος. Δεν υπήρχε καμιά έξοδος κανένα παράθυρο; Άρχισα να ασφυκτιώ ένιωσα να πνίγομαι. Ώσπου.

Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου σαν πύραυλος που βγαίνει απο τη γήινη ατμόσφαιρα. Η ανάσα μου ήταν βαριά , τα μάτια μου αδυνατούσα να τα ανοίξω και το κεφάλι μου ψηνόταν σαν ηλεκτρικό σίδερο. Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι άκουγα τη φωνή του Άδωνι. Μα πως αφού την τηλεόραση την είχα κλείσει. Από που; Απο το ραδιόφωνο; Μη μου πεις; Έτρεξα να αλλάξω σταθμό στο ραδιόφωνο. Όμως όποιον σταθμό και να έπιανα πάντα άκουγα την ίδια σπαστική φωνή του Άδωνι. Πάτουσα το κουμπί για να το κλείσω. Κανένα αποτέλεσμα. Η ίδια σπαστική φωνή. Έπιασα το καλώδιο τραβώντας με ένταση την πρίζα απο την υποδοχή. Η φωνή συνέχιζε. <<Ακούστε με κύριε Χατζηνικολάου.Το κράτος πρέπει να μειωθεί. Θα πρέπει να συμμορφωθούμε αν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρωπαική Ένωση. Δεν έχουμε αλλη λύση.>> Έπιασε το ραδιόφωνο και το πέταξα στον τοίχο διαλύοντάς το. << Αν δεν θέλουμε να γίνουμε Κίνα και Κούβα, πρέπει δυστυχώς να κόψουμε μισθούς και συντάξεις.>> Δεν σταματούσε με τίποτα. Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου και με το κεφάλι και την ορμή οδοστρωτήρα άρχισα να το πατάω επάνω στο ήδη διαλυμένο ραδιόφωνο. << Πρέπει να πάρουμε τη δόση γιατί αλλιώς έρχεται το χάος>> Θεέ μου το ραδιόφωνο είχε γίνει κομμάτια αλλά η φωνή συνέχιζε. Άρχισα να ουρλιάζω με ένταση ώσπου.

Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου. Βρισκόμουν σε ημιλυπόθυμη κατάσταση και ο πυρετός θα πρέπει να είχε ξεπεράσει τα 40. Δίπλα μου το ραδιόφωνο εξακολουθούσε να έχει την κουβέντα του Άδωνι με τον Χατζηνικολάου. Με κλειστά τα μάτια το έκλεισα και αυτή τη φορά ευτυχώς υπάκουσε. Όμως πλέον δεν ένιωθα καθόλου καλά. Η ανάσα μου έκαιγε σαν πύρινη φλόγα και το σώμα μου παράλυτο απο άκρη σε άκρη. Έπρεπε να καλέσω ασθενοφόρο. Το κατάφερα με δύσκολία και ευτυχώς ήρθε γρήγορα. Καθώς πηγαίναμε στο νοσοκομείο ο οδηγός άκουγε Χατζηνικολάου ο οποίος δυστυχώς ακόμα μιλούσε με τον Άδωνι. Το χειρότερο όμως ήταν ότι το είχε πολύ δυνατά. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη δεν μπορούσα καν να του ζητήσω να το χαμηλώσει. Ένιωθα τον εαυτό μου να χάνεται και τους τραυματιοφορείς να προσπαθούν να με συνεφέρουν. Μετά πάλι το σκοτάδι.

Όταν ξύπνησα βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Δίπλα μου ήταν ένας παπούλης που χάζευε τηλεόραση. Πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι παραμιλούσα συνέχεια στον ύπνο μου και φώναζα διαρκώς << Όχι άλλο Άδωνι. Όχι άλλο Άδωνι.>> Μάλλον σου αρέσει ο Πανούσης μου είπε γιατί λέει το ίδιο για τον Νταλάρα. Μετά άρχισε να λέει ατάκες του Πανούση για τον Νταλάρα και γελούσε μόνος του.

Ένιωθα ήδη λίγο καλύτερα αλλά το γεγονός ότι είχα απέναντί μου μία τηλεόραση ανοικτή στις ειδήσεις μου είχε προκαλέσει ανασφάλεια. Ένας παρουσιαστής ειδήσεων, πάντα αποτελεί κίνδυνο να καλέσει τον Άδωνι. Έτρεμα στην ιδέα να γίνει κάτι τέτοιο. Ευτυχώς όμως σε λίγο την έκλεισε και έτσι ο κίνδυνος απομακρύνθηκε.

Λίγο αργότερα άρχισα να νιώθω καλύτερα. Αφέθηκα σε αυτή την κατάσταση που ήμουν μιας και πλέον δεν υπήρχε κάποιο μέσω ενημέρωσης ανοικτό το οποίο να ενέχει κίνδυνο να καλέσει αυτόν τον σπασαρχίδι. Έτσι με πήρε ο ύπνος.

Βρέθηκα σε μία αίθουσα που έμοιαζε με κάποια δημόσια υπηρεσία. Στις άκρες της αίθουσας υπήρχαν γκισέδες απο αυτά που εξυπηρετούν κόσμο και κρατούσα έναν φάκελο στα χέρια μου. Ήξερα ότι έπρεπε να πάω να παραδώσω κάποια χαρτιά κάπου και άρχισα να γυροφέρνω αλλά παντού έβλεπα σκυμμένα κεφάλια που δεν μου έδιναν σημασία. Στο πλάι απο τον τελευταίο γκισέ υπήρχε μία άσπρη πόρτα την οποία και άνοιξα και βρήκα άλλη μια πόρτα την οποία άνοιξα και αυτή και μετά υπήρχε άλλη πόρτα. Όσες πόρτες και να άνοιγα τόσες καινούργιες μου εμφανίζονταν. Ώσπου βρέθηκα σε έναν χώρο που έμοιαζε με την βουλή. Επάνω στο έδρανο των ομιλητών υπήρχε ένας κουστουμαρισμένος άνθρωπος που ετοιμαζόταν να μιλήσει. Έψαχνε και αυτός τα χαρτιά του και φαινόταν ιδιαίτερα εκνευρισμένος. Σήκωσα το χέρι μου για να μου δώσει σημασία. Όταν με είδε μου είπε <<τα έφερες τα χαρτια; Τα έφερες τα χαρτιά; Άσε με τώρα βρε παιδί μου τα έφερες τα χαρτιά;>> Με έπιασε κρύος ιδώτας. Η φωνή ήταν η ίδια που με είχε φέρει σε αυτή την κατάσταση. Ο Άδωνις; Σκέφτηκα δεν είναι δυνατόν!!!

Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου σαν σφαίρα που φεύγει απο κάννη. Κοίταξα τρομαγμένος γύρω μου για να βρώ κάποια ανοικτή τηλεόραση ή ραδιόφωνο. Τίποτα. Όλα τα επικίνδυνα μέσα κλειστά. Μετά όμως πάλι η φωνή.. <<<Δώστε μου τώρα τα χαρτιά.. Δώστε μου τώρα τα χαρτιά αλλιώς θα το κάνω θέμα και πιστεύω να ξέρετε ποιος είμαι ε;.>> Η φωνή ακουγόταν κάπου απο τη γραμματεία του ορόφου. Τρομαγμένος και σε εξαθλιωμένη κατάσταση σηκώθηκα και σχεδόν παραπατώντας έφτασα στην έξοδο του δωματίου. Εκεί τον είδα. Όχι σε κάποια τηλεόραση, όχι σε κάποια εκπομπή, αλλά αυθύπαρκτο με σάρκα και οστά, να στέκεται διαγώνια απέναντί μου και να διαμαρτύρεται για κάτι σε μία νοσοκόμα. Η κακομοίρα προσπαθούσε να μιλήσει αλλά δεν την άφηνε. Κουνούσε με έπαρση το χέρι που φορούσε ένα φανταχτερό ρολόι και φώναζε στην νοσοκόμα. <<Αμέσως θέλω να μου δώσετε τα χαρτιά.. δώστε μου αμέσως τα χαρτιά.>>>. Ένιωσα τον πυρετό μου να ανεβαίνει κατακόρυφα πάλι και άρχισα να χάνω τα πόδια μου απο τη γή... τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν μια φωνή να μου μιλάει μέσα απο μια τηλεόραση και να λέει... <<δεν γλυτώνεις τόσο εύκολα απο τον Άδωνι.>> Έπειτα τον είδα πάλι να φωνάζει. <<Μαζέψτε τον άνθρωπο δεν τον βλέπετε;>> Για λίγο πίστεψα ότι τον είδα σε απόσταση αναπνοής να προσπαθεί να με συνεφέρει. Τον άκουσα να μου λέει <<Θα ξυπνησεις επιτέλους; Θα ξυπνήσεις επιτέλους;>> όσο περισσότερο προσπαθούσε τόσο περισσότερο χανόμουν. Έπειτα ήρθε το σκοτάδι..  Τουλάχιστον εκεί δεν θα υπήρχε τηλεόραση και γι αυτό ήμουν βέβαιος ότι δεν θα υπάρχει και Άδωνις.

Ήμουν βέβαιος όμως;

Θεολογία και πνευματική υγεία

Είναι καιρός πλέον να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και να θέσουμε τη βάση της προβληματικής εκεί που πρέπει. Μέσα σε μια κοινωνία πάντα υπήρχαν και υπάρχουν υγιείς άνθρωποι, που σκέφτονται με τρόπο υγιές και άνθρωποι μη υγιείς που παράγουν σκέψεις ανθυγιεινές. Αυτό το πρόβλημα δεν πηγάζει απο μια απλή έλλειψη ικανότητας των συγκεκριμένων εγκεφάλων να καταλάβουν, αλλά απο μία ασθένεια που τους ωθεί σε μία εντελώς λανθάνουσα κατάσταση σκέψης που ώς αποτέλεσμα έχει να λαμβάνουν το σωστό ώς κάτι παράλογο. Σε αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα πρέπει όλοι εμείς που σκεφτόμαστε λογικά, να στρέψουμε την προσοχή μας προκειμένου η υποτροπιάζουσα πάθησή τους να μην εξελιχτεί σε πανδημία και πλήξει την ζοφερή εικόνα της υπέροχης πραγματικότητάς, τη ρίζα της άρτιας οργανωμένης κοινωνικής μας δομής.

Τα ερωτήματα λοιπόν θα πρέπει να αναλυθούν είναι δύο.

α) Πως ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους που πάσχουν απο αυτή τη περίεργη νόσο;

β) Τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να τους βοηθήσουμε αυτούς και κατ' επέκταση την ασφάλεια της κοινωνικής μας συνοχής;

Το πρώτο ερώτημα είναι σχετικά απλό. Οι άνθρωποι που νοσούν έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπτώματα όπως, το ότι αντιδρούν σε αυτό που η κοινή λογική προστάζει, αμφισβητούν την ποιότητα του συστήματος, βλέπουν παντού δολιότητα και διαφθορά, θέλουν ο κόσμος να αλλάξει, θεωρούν ότι οι κατέχοντες την εξουσία δεν εξυπηρετούν το γενικό καλό αλλά ότι αντιθέτως, προάγουν και υπερασπίζονται τα συμφέροντα μιας κλειστής κάστας (κατά βάση οι ίδιοι δεν μπορούν να κατονομάσουν ποιοι είναι μέσα σε αυτή την κάστα)  και πολλά τέτοια στοιχεία. Τους ανθρώπους αυτούς θα τους ακούσετε σε μέσα μαζικής ενημέρωσης να ομιλούν ώς ειδήμονες σε θέματα παρουσιάζοντας στοιχεία που έχουν ανακαλύψει οι ίδιοι, έξω απο τα δεδομένα και αποδεκτά που μας προσφέρουν εκείνοι που ξέρουν το καλό μας και που δεν είναι άλλα απο τα ευσεβή Μ.Μ.Ε . Οι περισσότεροι απο εμάς έχουν ανατραφεί πλειστάκις απο αυτά πνευματικά και σε πολλές εξέχουσα θετικές περιπτώσεις κατα αποκλειστικότητα.

Αυτό το φαινόμενο του οι ασθενείς να εμφανίζονται και να προσπαθούν να μας νουθετήσουν στο παράλογο της σκέψης τους, είναι ευτυχώς περιορισμένο για τον λόγο του ότι, οι κατέχοντες τα μέσα που διακινούν την πληροφορία, έχει φροντίσει το Άγιο φρόνημα του Κυρίου μας να τους φωτίσει έτσι που να τους αποκλείουν και να τους περιορίζουν αποτρέποντας την μόλυνση και της δικής μας σκέψης.

Στις σημερινές μέρες μάλιστα που η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει μία αναγκαστική προσωρινή στενότητα (έργο του σατανά και αυτό), έχουν δημιουργηθεί δυστυχώς και οι κατάλληλες συνθήκες

προκειμένου η συγκεκριμένη νόσος να υπεισέλθει εις μίαν υποδόρια μετάστασην εξαιρετικά επικίνδυνης. Ο ιός αγαπητοί μου συνάνθρωποι, έχει δυστυχώς εξελιχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε, εκείνοι που τον διαθέτουν να φαίνονται περισσότερο πειστικοί, ο λόγος τους να αγγίζει περισσότερο τις ψυχές μας. Και όλα αυτά επειδή η πρόσκαιρη δυσκολία απο την οποία βαλλόμαστε πανταχόθεν μας έχει κάνει ευάλωτους στις προτροπές του σατανά. Θα πρέπει τώρα που βρισκόμαστε στα δύσκολα, να καταλάβουμε ότι ο Κύριος μας, θέλει να δοκιμάσει την πίστη μας και γι αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνουμε περισσότερο δυνατοί, να αποτάξουμε τα ύπουλα κελεύσματα του εωσφόρου και να παραμείνουμε σταθεροί αναζητώντας την πίστη βαθιά μέσα μας έτσι ώστε να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας.

 Φυσικά δεν χρειάζεται να σας πω ότι, ο βασικότερος λόγος δια τον οποίον οι φτωχοί μας συνάνθρωποι παγιδεύτηκαν στο δίχτυ του κακού, είναι η απομάκρυνσή τους απο την ορθή ενημέρωση. Γιατί πείτε μου αγαπητοί μου, τι άλλο χρειαζόμαστε για ενημέρωση πέρα απο τα κανάλια του Κυρίου μας που μας λένε πάντα την αλήθεια και θέλουν πάντα το καλό μας; Μια χαρά δεν ήμασταν τόσα χρόνια με το Σκάι, το Μεγκα, τον Αντέννα και με τα τόσο αγαθά και όμορφα παιδιά που με την απαστράπτουσα θεόκλητη εμφάνισή τους, μας έδειχναν το σωστό δρόμο του κυρίου; Γιατί τώρα να γυρίσουμε τις πλάτες μας σε αυτά επειδή η επιχειρηματολογία τους έχει εξασθενήσει; Αυτό δεν είναι παρά έργο του Σατανά. Ο τρισκατάρατος είναι αυτός που με τα πολυποίκιλα και έντεχνα μέσα του, αφαίρεσε απο τον λόγο των σοφών ηγετών μας την ικανότητά τους να παράγουν ισχυρά τεκμήρια. Δεν το έχετε προσέξει; Δεν έχουν επιχειρήματα πια και αυτό ακριβώς είναι αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε και να καταλάβουμε ότι είναι έργο του κακού για το οποίο ο Πάνσοφος κύριος εργάζεται νυχθημερόν προκειμένου να εξολοθρεύσει.

Και εμείς αγαπητοί μου πιστοί, θα πρέπει να γίνουμε αρωγοί στο έργο του γιατί έτσι θα εξασφαλίσουμε την παρουσία μας δίπλα Του εις τους αιώνας των αιώνων.

 Ερχόμαστε πάραυτα στο τι πρέπει να κάνουμε δια την νόσον ταύτην. Πρωτ'απόλα να μην δεχόμαστε καμία πληροφορία πέρα απο τα μέσα που ο ίδιος ο Κύριος μας έχει υποδείξει. Κοινώς οτιδήποτε προέρχεται απο το δυαδίκτυο, απο παρακμιακούς σταθμούς ραδιοφώνου και κανάλια, τα οποία έρχονται σαφώς σε αντίθεση με την άρχουσα τάξη, αποτελεί παγίδα του σατανά που σκοπό έχει να μας παρασύρει σε σκέψεις κακές. Και περισσότερο απόλα θα πρέπει να προστατεύσουμε τα παιδιά μας απο τις διαδικτυακές σειρήνες που ελλοχεύουν ανά πάσα στιγμή να μας προβάλουν το αντίθετο ως λογικό.

 Θέτομεν ώς ζωντανό παράδειγμα το εξής.

Αν ας πούμε ο εκάστοτε πρωθυπουργός μας λέει ότι θα πρέπει να πάρουμε χρήματα απο φόρους προκειμένου να δώσουμε σε ανακεφαλαίωση και να σώσουμε τις τράπεζές μας... δεν θα πρέπει να αναρωτηθείτε αν είναι σωστό η λάθος. Δεν θα πρέπει καν να αναρωτιέστε γιατί γίνεται αυτό, τι σημαίνει η λέξη ανακεφαλαίωση, απλά θα πρέπει να το δεχτείτε ως προαπαιτούμενο σωτηρίας της υπέροχης κοινωνικής μας υπόστασης. Αν για παράδειγμα θα ακούσετε απο τα σοφά αρμόδια χείλη που κρατούν τα ηνία του υπέροχου τόπου μας, ότι θα πρέπει να περικόψομεν περεταίρω τους μισθούς και τις συντάξεις προκειμένου να πάρουμε την επόμενη δόση γιατί αλλιώς θα έρθει η καταστροφή..... μην το αμφισβητείτε. Αν τα επιχειρήματά του σας φαίνονται ασθενή, απλά αποφύγετε να το σκεφτείτε. Μην μπείτε καν στον κόπο να αναλύσετε την καταστροφή γιατί ο σατανάς θα έχει προλάβει να μπει στη σκέψη σας και μπορεί να σας οδηγήσει σε συμπεράσματα περίεργα και μηδενιστικά. Μη βλέπετε ειδήσεις παρά μόνο στα κανάλια του Κυρίου μας, που εκτός ότι κάνουν θεάρεστο έργο ελεημοσύνης (βλέπει Σκάι) , ομονοούν το σωστό και το βέλτιστο δια τον τόπο. Αναλυτές όπως ο Πορτοσάλτε, Ο Παπαδημητρίου, ο Πρετεντέρης κοκ είναι φωτισμένοι και μας δείχνουν το σωστό δρόμο και κυρίως είναι του Κυρίου. Αναλυτές όπως ο Βαρουφάκης , ο Λαπαβίτσας, ο Λαβδιώτης, Ο Καζάκης, είναι προσωποποίηση του Σατανά γιατί μας βάζουν και σκεφτόμαστε. Γι αυτό θα σας δώσω και άλλη μία απόδειξη.. προσέξτε τα μάτια των συγκεκριμένων ανθρώπων πόσο ανελέητα κακά είναι όταν αμφισβητούν. Είναι ο διάολος μέσα τους.

 Για να μην πούμε και το άλλο… ότι έχουν και επιχειρήματα (άρα είναι του Σατανά). Ενώ οι φωτισμένοι με το πνεύμα του κυρίου μας; Έχουν το αγαθό βλέμμα μιας άκακης αγελάδας που μασά γοερά το χορταράκι της, επικαλούνται συχνότατα τον Κύριό μας και το σημαντικότερο.. Δεν έχουν κανένα επιχείρημα. Αυτό ακριβώς είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ανιδιοτέλειάς τους. Έχουν μάθει να δέχονται ώς αξίωμα κάτι που δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να το ψάξουν περισσότερο. Ενώ οι άλλοι το ψάχνουν... άρα είναι άπιστοι και άρα σατανιστές.

 Το χειρότερο απο όλα βέβαια είναι κάτι που <<Θεός Φυλάξει>> αμαρταίνω μόνο που το σκέφτομαι. Κάποιοι απο αυτούς, τολμούν να προφέρουν ξεδιάντροπα ότι ίσως είναι καλύτερο να βγούμε απο το Ευρώ. Άκουσον άκουσον να βγεί η χώρα μας απο το Ευρώ . Αν είναι δυνατόν.  Γιατί θα πρέπει να σας πω,  ότι το Ευρώ είναι του Θεού. Γιατί; Μα πολύ απλό, το θέτουν ώς σωστό οι θεόσταλτοι αναλυτές μας, προβάλλεται ως απαραίτητο απο όλα τα κανάλια μας, το προβάλουν ως σωστό όλοι και οι μεγάλοι ηγέτες μας και … το κυριότερο… το έχει στοχεύσει ο Σατανάς. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν εκλείψει τα επιχειρήματα του σωστού του. Ο Σατανάς έχει εισβάλει μέσα σε όλα τα οικονομικά στοιχεία και το κάνει να φαίνεται ώς αρνητικό. Εμείς όμως πρέπει να το πιστεύομεν δίχως να το ερευνούμε .

 Γι αυτό το ευρώ είναι του Θεού.