Πάνης Αγουρίδης
Ήμουν στην Ελλάδα εργαζόμενος. Δεν μου άρεσε η δουλειά μου να σου πω βαριόμουν αρκετά. Άσε που δεν κερνούσε και καφέ η εταιρία και έπρεπε να φέρνω το δικό μου.
Κάθε πρωί ξυπνούσα στις 6,30. Πολύ βάρβαρη ώρα για να κάνεις κάτι που σιχαίνεσαι. Και χωρίς να είναι τζάμπα ο καφές. Κάθε μέρα έκανα την ίδια βαρετή διαδρομή πετυχαίνοντας κίνηση στα ίδια ακριβώς σημεία. Πάρκαρα το αυτοκίνητό στην ίδια θέση και χαιρετούσα καθημερινά με την ίδια σειρά τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους. Ήταν απέναντί μου και ο Στέλιος μεγάλος καραγκιόζης και μεγάλος βρωμιάρης εσωτερικά και εξωτερικά. Μου θύμιζε λίγο τον Άδωνι με άσπρα μαλλιά και φωνή λιγότερο σπαστική.
Και το χειρότερο. Δεν υπήρχε ούτε μία ωραία γυναίκα στη δουλειά. Δύσκολα πράγματα. Μόνο μία ανέραστη που είχε το κούρεμα της Διαμαντοπούλου και τα χείλη της Φώφης Γεννηματά.
Δεν το άντεξα λοιπόν άλλο το 2009 με την ανακοίνωση του Καραμανλή ότι κλείνει την βουλή, αποφάσισα και εγώ να κάνω το μεγάλο βήμα και άλλαξα δουλειά. Είχα πάρει
κουράγιο λίγο νωρίτερα από όλους τους κυβερνώντες ότι η Ελλάδα έχει μία θωρακισμένη οικονομία( μας το είπε ο υπουργός με τον σκούφο αλόγου στο κεφάλι του) και έτσι δανείστηκα την πανοπλία της, φόρεσα το καλό μου κουστούμι και μετά από αρκετές συνεντεύξεις, κατέληξα σε ένα κτήριο στο κέντρο με καλοριφέρ και ερκοντίσιον.
Εκεί, μπορούσα να ξυπνάω πιο αργά στις 7:00, άλλαξα και διαδρομή, (πλέον χρησιμοποιούσα το τραίνο), χαιρετούσα διαφορετικούς ανθρώπους , άκουγα περισσότερο τον Πορτοσάλτε να παραληρεί με σαρδάμ περισσότερα και απο τον Γιωργάκη στο ραδιόφωνο, πληρωνόμουν καλύτερα γενικά ωραία ήταν είπα στον εαυτό μου άραξε. Όταν δε βγήκε και ο Γιωργάκης και είπε <<λεφτά υπάρχουν>> και<< όλοι μαζί στις κάλτσες>>τότε σκέφτηκα ότι έχουμε πιάσει την καλή. Θυμάμαι ότι είχα βάλει το χέρι στην τσέπη μου και μάγκωσα δύο πενηντάευρα και εκφράστηκα απόλυτα από το λόγου του αρχηγού. Φορούσα και τις καλές μου κάλτσες. Μόλις έμαθα δε ότι ό συγκεκριμένος κάνει και ποδήλατο, πήρα τα δύο πενηντάρικα και αγόρασα ένα ποδήλατο από το praktiker. Επειδή μάλιστα δεν έφταναν τα λεφτά, χρησιμοποίησα τη visa πιστωτική μου κάρτα και κάλυψα τη διαφορά. Κρίμα που ο αρχηγός μπουρδουκλώθηκε και έσπασε ο καραγκιόζης το πόδι του και έτσι δεν μπόρεσα να κάνω επαφή ανωτέρου επιπέδου μαζί του.
Το ΔΝΤ με βρήκε σπίτι. Ήταν ωραία και η σκηνή που έδειχνε τη θάλασσα και τα σπιτάκια στο Καστελόριζο και αυτή την κακομοιριασμένη άβουλη φάτσα να διαβάζει τα λεγόμενά του. Η φαλάκρα του γυάλιζε, νομίζω εσκεμμένα, προκειμένου να μας τυφλώσει. Έλεγε λοιπόν κάτι για ότι παρέλαβε κατεστραμμένη βάρκα και καθώς πίσω του κυμάτιζε νωχελικά η θάλασσα με έπιασε ναυτία . Έλεγε επίσης ότι χάρη στο γεγονός ότι σήκωσε αυτός τα μανίκια του καταφέραμε και μπήκαμε στο ΔΝΤ. Μου φάνηκε περίεργο γιατί αυτός ο ίδιος άνθρωπός, δίχως θάλασσα πίσω του , λίγο καιρό πριν, έλεγε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσουμε τη βοήθεια του ΔΝΤ. Μάλιστα την προηγούμενη φορά, το είχε πει δίχως να διαβάζει ενώ τώρα για να μιλήσει για το πόσο προσπάθεια έκανε , έπρεπε να το διαβάσει.
Τα πρώτα μέτρα με βρήκαν σπίτι της θείας μου που είναι δημόσιος υπάλληλος. Όταν άκουσε αυτόν τον φυσικά στραβομουτσουνιασμένο υπουργό να λέει ότι θα της κόψει το δώρο Χριστουγέννων την έπιασε σύγκρυο. Κόντεψε να σπάσει την τηλεόραση και άρχισε να βωμολοχεί σα μεθυσμένος νταλικέρης σε καβγά για γκόμενα. Της είπαμε όλοι <<ψυχραιμία ρε θεία είναι για το καλό της χώρας>>. Μας είπαν όπως ότι τα μετρά αυτά ήταν αρκετά και έτσι, όλοι ησυχάσαμε.
Μετά ο ίδιος στραβομουτσουνιασμένος άνθρωπος μας είπε με χαρά ότι υπάρχει φώς στο τούνελ. Μάλιστα όταν το άκουσα έτυχε να είμαι στο αυτοκίνητο και να περνάω μέσα από τούνελ και ως μαγική σύμπτωση, εκείνη την ώρα που το είπε, έβγαινα και εγώ από το τούνελ. <<Καλή φάση>> είπα στον εαυτό μου <<η συγκυρία είναι τέλεια, υπάρχει φώς>>. Μετά είπαν κάτι για μεσοπρόθεσμο και ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται. Αστυνομίες, κλούβες, ΜΑΤ, ξύλο. Κάτι είπαν για έκτακτη εισφορά σε κάποιο δελτίο ειδήσεων νομίζω έκτακτο και αυτό και πως οι στόχοι έπεσαν έξω όχι επειδή απέτυχε η κυβέρνηση,αλλά επειδή λέει τα είχε κάνει χάλια η προηγούμενη κυβέρνηση. Που τη θυμήθηκαν αυτή; Το γεγονός όμως ότι ο στραβομουτσουνιασμένος γυαλακοφορεμένος υπουργός - σαΐνι λίγο καιρό πρίν έλεγε ότι είναι αστείο να μιλάμε για καινούργια μέτρα είχε ξεχαστεί από όλους. Αλλά κάτσε τώρα το σκηνικό είχε αλλάξει. Τουλάχιστον έτσι μας είπε ο υπουργός μας και έτσι για άλλη μια φορά ηρέμησα και είπα... αν είναι για το καλό της χώρας, να πληρώσω.
Μετά από λίγο καιρό, αυτός ο υπουργός αντικαταστάθηκε( ήθελε λέει να έχει χρόνο να παίζει περισσότερο τέννις) από έναν που έτυχε να τον έχω καθηγητή στο πανεπιστήμιο.
Το παλληκάρι ήταν απίστευτο τότε, στο πανεπιστήμιο. Μερικές φορές, όταν μιλούσε νόμιζες ότι θα έρθει ο Θεός να του σκουπίσει τα σάλια. Τέτοιος όγκος.. στην ομιλία ήταν υπερφυσικός.
Άκουσα μάλιστα πως όταν έγινε υπουργός οικονομικών, στην ΕΡΤ, άλλαξαν τις κάμερες σε τρισδιάστατες επειδή οι προηγούμενες, οι συμβατικές δεν χωρούσαν τον όγκο των λεγομένων του. Τώρα σε κάθε δημόσια εμφάνισή του πρέπει να πηγαίνει ένας συμβασιούχος της ΕΡΤ μαζί με τέτοια κάμερα και να τον τραβάει κατά αποκλειστικότητα στα αμφαζ πλάνα . Όταν απέλυσαν τον συμβασιούχο δημιουργήθηκε πρόβλημα, ο αντιπρόεδρος δεν μπορούσε να εμφανιστεί, κρυβόταν και έκανε εξαντλητική δίαιτα. Πρόσεχε περισσότερο αυτά που έλεγε. Όταν τον άκουσα όμως να φωνάζει στη βουλή υπέρ νέων μέτρων που θα έπλητταν όλους ως κάτι που είναι υποχρέωσή μας, στράβωσα άσχημα. Πάλι μέτρα!! Αφού μας είπαν και υποσχέθηκαν, ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα. Άκουσα και τον ίδιο να λέει ότι δεν θα μπει νέος φόρος και μάλιστα είναι παράλογο να συζητάμε για φόρο μέσα από τη ΔΕΗ.
Μετά πήγαν Θεσσαλονίκη. Ο αρχηγός πρωθυπουργός κρύφτηκε με το σινάφι του μέσα σε μία αίθουσα και συνεδρίαζαν ώρες ατέλειωτες. Τι διάολο έλεγαν το μάθαμε άσχημα. Είναι απαραίτητο για λόγους εθνικής ανάγκης να μπει ένας φόρος στην κτισμένη ιδιοκτησία μέσα από ...τη ΔΕΗ. Ε όχι ρε κύριε καθηγητά. Τι έλεγες πριν; Τότε με έπιασε σκοτοδίνη άνευ προηγουμένου. Λιποθύμησα. Για μήνες ολόκληρους δεν είχα επαφή με την πραγματικότητα. Όταν ξύπνησα, βρισκόμουν στο διαμέρισμά μου, τα φώτα ήταν κλειστά και το σκοτάδι πότισε την ήδη μαυρισμένη μου ψυχή. Προσπάθησα να ανοίξω το φως αλλά τίποτα. Σηκώθηκα πήγα στην πόρτα και την άνοιξα, αλλά τα άλλα διαμερίσματα είχαν ρεύμα τι είχε γίνει; Στα πόδια μου κείτονταν λογαριασμοί της ΔΕΗ. Πήγα να πάθω πάλι σκοτοδίνη όταν το είδα. 1500 το σύνολο ληγμένα και τα δύο. Μαζί βρήκα και μια επιστολή απο την εταιρία που δούλευα. Με απέλυαν λέει λόγο του ότι εξαφανίστηκα. Μάλιστα με τα καινούργια μέτρα μπορούσαν να το κάνουν και χωρίς αποζημίωση και πως μου εύχονται να είμαι καλά, αλλά όλα τα προσωπικά μου είδη κατάσχονται επειδή χάθηκα κτλ. Πως Συγκρατήθηκα από το κρύο σώμα του καλοριφέρ. Μα τί έπαθα; Πως χάθηκα έτσι; Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα στην εξουσία; Που θα βρω λεφτά για το πετρέλαιο ;
Άνοιξα ένα ραδιόφωνο με μπαταρίες που έχω. Άκουσα πάλι τον καθηγητή υπουργό να γελάει. <<Ζει ακόμα αυτός ;>> αναρωτήθηκα. Δεν τον έχουν περιλάβει με τις πέτρες ακόμα;>>
Είχε αλλάξει λέει και ο πρωθυπουργός. Έφυγε ο βασιλιάς των σαρδάμ και ήρθε ένας άλλος που όμως δεν ήταν βασιλιάς , αλλά ότι ναν. Ένας κακομοίρης τραπεζίτης σα να είχε χαλασμένο τραπεζίτη με μεγάλο κομπόδεμα απο τα αφεντικά του και φωνή που θύμιζε ένα παλιό ηλεκτρονικό παιχνίδι καράτε που φαινόταν να λέει με ευκρίνεια κάτι που κανείς δεν καταλαβαίνει. Όχι όμως επειδή δεν χρησιμοποιούσε τις κατάλληλες λέξεις αλλά επειδή η φωνή του ήταν τόσο βαρετή όσο βαρετό είναι να διαβάζεις συμβόλαιο δανείου με τράπεζα. Δηλαδή όταν τον άκουσα να λέει ότι η χώρα τώρα πλέον μπορούσε να ελπίζει και η χώρα τώρα θα γίνει αξιόπιστη, θυμήθηκα τον προηγούμενο, που είχε πει κάτι για αξιόπουστα και γέλασα με την ψυχή μου τόσο που έχασα την ανιαρή του ομιλία.
Θρίαμβος λέει μεγάλη επιτυχία το PSI πέτυχε. Ήταν χαρούμενος και ο δημοσιογράφος. Όταν σχολίασε την επιτυχία, η ανάσα του ήταν κομμένη απο την πολύ ευτυχία. Χάρηκα και εγώ το ομολογώ. Αλλά δεν μπορούσα να γελάσω γιατί τα χείλη μου ήταν στεγνά από τη δίψα. Τότε συνειδητοποίησα και ότι δεν είχα πλέον και δόντια. Παντελώς φαφούτης. Όσο ήμουν λιπόθυμος, δεν μπόρεσα να πάω στα σκουπίδια να μαζέψω την τροφή μου. Ευτυχώς που η ΔΕΗ μου έκοψε το ρεύμα και μου ήταν αδύνατο να δω τα χάλια μου. Ήμουν μόνος, έρημος χωρίς δουλειά αλλά τουλάχιστον είχα το PSI. Άραξα ξαλαφρωμένος στην πολυθρόνα μου. Επιτέλους υπάρχει μια ελπίδα. Το PSI.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου