Σκέψεις μεγάλων ανδρών

Πήραμε τη δόση.

Πήραμε τη δόση; Πήραμε τη δόση! Πήραμε τη δόση!!! Ζήτωωωω!

Ο Σαμαράς υπερήφανος και περιχαρής για τη νέα μεγάλη επιτυχία δήλωσε πως το <<Grexit>> πέθανε.  Έχει απόλυτο δίκιο. Σύντομα θα γίνει και η κηδεία του απο το γραφείο τελετών <<Ευρωμαστούρες και βρυκόλακες Ο.Ε.>> και αναμένεται πλήθως ζητοκραυγαζόντων, παιανιζόντων και εις πλήρη έκσταση ανθρώπων να παρεβρεθούν στην λαμπρή τελετή. Τόση ευφορία υπάρχει στη χώρα μας αυτές τις μέρες, που μέχρι και Κώστας Καραμανλής θα κάνει δήλωση έπειτα απο την πολυετή σιωπή. Η δήλωση θα περιλαμβάνει 15 λέξεις και μεταδοθεί ζωντανά απο το NOVA sports.

Εγκρίθηκε το αστρονομικό ποσό των 49 δις ευρώ απο τα οποία τα 34,3 είναι τα άμεσα. Τόσο άμεσα που ήδη οι πολίτες θα πρέπει να νιώθουν την τσέπη τους να φουσκώνει και το αντεράκι τους να λιγδώνει απο λάδι άλφα ποιότητας ευρωδανεικού με επιτόκιο PH. Τέρμα οι ημέρες της ακατάσχετης δραχμολογίας που μόνο δυσκοιλιότητα και δυσεντερία φέρνουν. Τώρα πλέον η Ελλάδα θα μπορεί να ατενίσει με μεγάλη χαρά το μέλλον, να χαίρεται με ομοψυχία το παρών και να σβήσει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος μαζί με κομμάτι του χρέους της που τόσο την έχει ταλαιπωρήσει.

Ο Στουρνάρας ήταν τόσο ευτυχής που αποφάσισε να βάψει τα μαλλιά του κίτρινα σαν το χρώμα του χρυσού που θα έρθει και δώσει λάμψη στις ζωές όλων των καταπονημένων Ελλήνων. (άνθρωποι κοντινοί στο περιβάλλον του, δηλώνουν κρυφά, ότι είναι θαυμαστής του Τζόνι Ρότεν απο τους Sex Pistols).  Για τον ίδιο λόγο αποφάσισε να κάνει και λεύκανση στα δόντια προκειμένου να τυφλώνει τις κάμερες οι οποίες δεν θα είναι ικανές να προβάλλουν το έλλειμα πειθούς των λεγομένων του όταν θα  διατίνεται ότι  <<Η χώρα μας σώθηκε απο την καταστροφή μια και καλή. Η χώρα μας θα μείνει ζωντανή μέσα στο Ευρώ. Τώρα έχουμε μπροστά μας την ανάπτυξη.>>

Ο Βενιζέλος ήταν και αυτός ευχαριστημένος. Τόσο ευχαριστήθηκε που πήγε στη Ρώμη να μοιραστεί τη χαρά του μαζί με τους άλλους Σοσιαλδημοκράτες ηγέτες σε μία πανηγυρική συγκέντρωση εορτής της επιτυχούς σοσιαλδημοκρατίας που διαφεντεύει και ευημερεί την Ευρώπη.

Φήμες αναφέρουν ότι στο αεροπλάνο συνταξιδεύουν και όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.

Βέβαια εδώ που τα λέμε δεν ξηλώθηκαν και τόσο τα αδέλφια μας οι εταίροι που μας φέρονται σαν σε εταίρες. Μόνο τα 7 δις είναι μετρητό, κας, όπως το λένε στο χωριό μου στις Βρυξέλλες. Τα υπόλοιπα απο τα 34,3 είναι (11,3 για να ξαναγοράσουμε χρέος 30 δις που πουλήσαμε πριν ξεπουληθούμε οριστικά και το οποίο άλλοι το αγόρασαν ούτε 5 δις και τα 16 για να καλύψουμε τις πτωχές τράπεζες που δάνειζαν απο χρήματα που δεν είχαν και πουλούσαν χρήματα που τους έχουν δανείσει άλλοι) θα γίνει με έκδοση χρεογράφων και εγγυήσεων εκείνου του μηχανισμού στήριξης  EFSFSFSFSFSFSFS (κόλλησε το πληκτρολόγιο απο το πολύ χρήμα). Και τί χρήμα; Αεράτο, στο μιλητό που λένε.

Δηλαδή για πούμε και την φθονερή αλήθεια, ούτε τα 7 δις είναι ακριβώς κας. Δηλαδή δεν έρχεται κανένα τριαξονικό γεμάτο 100 ευρα και πάνε απο τράπεζα και τα μοιράζουν. Γίνεται κάπως έτσι. 100 ευρώ transfer to account. 100 account received. Έτσι μώλις μεταβίβασα στον εαυτό μου τα πρώτα 100 ευρώ που δημιούργησα μόνος μου, χωρίς να τα έχω και έγινα πιο πλούσιος και τα χρωστάω στον εαυτό μου και έτσι είμαστε όλοι χαρούμενοι. Όλα αυτά χωρίς επιτόκιο γιατί ο εαυτός μου είναι μεγαλόψυχος σαν τον μελλοντικό Σαμαρά της ενιαίας Κεντροδεξιάς όπως τον ζήτησε να είναι το νεο παραιτηθες στέλεχος της πρώην Νεας Δημοπρασίας και νυν ΑΝΕΛ. (Ανεπίσημων ελλήνων)

Αλλά δεν πρέπει να λέμε άσχημα πράγματα. Σήμερα πήραμε τη δόση. Σήμερα ξεκινάει μια καινούργια ημέρα και περισσότερα απο όλα <<η μηχανή της οικονομίας πήρε μπρος>> όπως είπε ο Χατζηδάκης. Ναι είναι αλήθεια ότι ακούγεται μια μηχανή που δεν σταματάει με τίποτα. Η μηχανή της ασύδοτης αδικίας προς τους πολλούς και του υπέρτερου βολέματος των ολίγων. Το χειρότερο όμως είναι ότι όλο αυτό γίνεται με πομφόλυγες και φληναφήματα με ευχολόγια και τηλευχαριστίρια και με κινδυνολογία χωρίς καμιά ντροπή στον κόσμο που δυστυχώς ακόμα βρίσκεται με το τηλεκοντρόλ στο χέρι παρακολουθώντας συζητήσεις με Γιακουμάτους και Ευαγγελάτους ελπίζοντας ότι θα ακούσει κάτι που τον ενδιαφέρει. 

Ας ελπίσουμε η νέα αυτή εθνική νίκη, να δώσει σε όλους την πνοή να καταλάβουν τη ματαιότητα της όλης διαδικασίας και τη μη ματαιότητα της αφύπνισης και θα τους κάνει επιτέλους να καταλάβουν ότι μονάχα ο καθένας ως οντότητα και όλοι μαζί σα σύνολο μπορούν να ορίσουν τις τύχες του τόπου που ζουν.

Φιλοσοφική παρόρμηση μέσα σε μαραθώνιο.

Ο παγκοσμίου φήμης δρομέας μαραθωνίου και Βρυξελλομάχος κ. Αντώνης Σαμαράς (ραν ταν πλαν), άρτι αφιχθείς από την μεγάλη πρωτεύουσα της υψηλής διανόησης και των πολλών νόμπελ, είπε ότι θα ξεκινήσει καινούργιους μαραθώνιους κρατώντας τη σκυτάλη της δημόσιας περιουσίας πλήρους χειραφετημένης, έτοιμης προς αξιοποίηση και ελεύθερα πιασίματα. Κάποιοι κακοί και βλοσυροί σχολιαστές είπαν ότι η πρώτη επένδυση που θα κυνηγήσει είναι τα κόκκινα σκαθάρια θέλοντας να αναπολήσει το χαμένο του όνειρο να γίνει ντράμερ, καθώς και την φανατική εμμονή και θαυμασμό που είχε ο αδελφός του Αλέξανδρος, στον John Lennon απο τους beatles. (παρόλο που δεν ήταν κόκκινοι)

Θα γεμίζουν τα φοινικόδεντρα με κόκκινα σκαθάρια και έπειτα θα τα καίνε προκειμένου να τα εξολοθρεύουν και την ξυλεία θα την χρησιμοποιούν για να ζεσταίνονται οι πολίτες τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Έτσι θα δημιουργηθεί υπεραξία σε επαγγέλματα όπως εισαγωγείς σκαθαριών, ξυλοκόποι, πωλητές ξύλων, δασοπυροσβέστες, πωλητές τζακιών, πωλητές εντομοκτόνων, Μπενάκειο Ίδρυμα, βενζινοπώλες, οδηγοί φορτηγών και βυτιοφόρων κοκ και θα λυθεί και το πρόβλημα θέρμανσης στον φετινό δύσκολο χειμώνα. Επιπλέον, Θα αυξηθούν και οι πωλήσεις δίσκων παραδοσιακής μουσικής γιατί όλη η δουλειά θα γίνεται υποχρεωτικά κάτω απο την ηχητική υπόκρουση του δημοτικούτραγουδιού <<Ιτια μωρέ ιτια φτωχοκαμμένη>> αποκλειστικά απο την πανκ διασκευή που είχαν κάνει με τον Γιώργο Παπανδρέου και το επιτυχημένο συγκρότημα που είχαν, πριν ανοίξει την εξίσου επιτυχημένη πιτσαρία.

Είπε επίσης ότι απο σήμερα έχει ξεκινήσει το αύριο. Δηλαδή μέσα απο τη φιλοσοφική του παρόρμηση δημιούργησε μία χωροχρονική υπέρβαση καθώς το αύριο κανονικά δεν έρχεται ποτέ και το σήμερα είναι πάντα αυτό που βρίσκεται πριν το αύριο. Είναι αυτό που έλεγε ένα τραγούδι του Σπανουδάκη <<η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται.>> Με τη βοήθεια όμως της δόσης των 34,3 δις απο τα οποία τα 7 δις ευρώ θα πέσουν σαν υπεργαλαξιακός κομήτης στο σύμπαν της ελληνικής αγοράς, οι νόμοι της φύσης ανατρέπονται και όλα γίνονται (Χώρια βέβαια να αναφέρουμε ότι και ο Σπανουδάκης είναι ολίγον ξεπερασμένος, μιας και δεν έχει βγάλει σουξέ εδώ και πολλά χρόνια).

Και πάνω απο όλα θα φρενάρει την ύφεση τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται οι δώδεκα και κάτι ψιλά ευρωθεοι της κυβέρνησης.

Το δε εχθές που δεν έφυγε ποτέ απο το σήμερα της πολιτικής πραγματικότητας, θα γίνει με απόλυτη επιτυχία και το αύριο στη θητεία της τρικομματικής συγκυβέρνησης. Θα συνεχιστεί δηλαδή με συμπαντική προσομοίωση το ψιλοβόλεμα ημετέρων , η καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων στην εργασία και στην ικανοποίηση βασικών αναγκών επιβίωσης, η υπερφορολόγηση οικογενειών χωρίς καμία φοροδοτική ικανότητα, η είσπραξη άδικων και ανεγκέφαλων χαρατσιών, η πολιτική που συνηγορεί στην αύξηση της ανεργίας ή στην εκμηδένιση μισθών, το φαλίρισμα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και άλλα τέτοια πετυχημένα.

Όλα αυτά βέβαια επιτεύχθηκαν χάρη στις θυσίες του Ελληνικού λαού, που δεν πήγαν χαμένες. Και κυρίως, τα δύσκολα έχουν περάσει. Δηλαδή εδώ που τα λέμε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε σήμερα στη βουλή έχει κάνει μία χωροχρονική υπέρβαση ακόμα υψηλότερου επιπέδου. Χαρατσώνει αύριο, κάτι που εισπράττεις σήμερα, αλλά εσύ παρόλο που δεν το ξέρεις, το έχεις ήδη χρεωθεί και ξεπεράσει και άρα δεν θα ματώσεις άλλο, ούτε φυσικά θα χρειαστεί να πληρώσεις φόρο γιατί έχεις ήδη πληρώσει εχθές. Δηλαδή αν πιστεύαμε κατά γράμμα ότι η κρίση είναι πλέον πίσω μας, τότε το 2013 όλα τα εκκαθαριστικά θα πρέπει να είναι πιστωτικά μιας και τελειώνοντας οι θυσίες μας, θα πάρουμε πίσω αυτά που θυσιάσαμε. Εξάλλου το 2013 θα έρθει η ανάπτυξη, το είπαν.

Βέβαια η καγκελάριος Μέρκελ χάλασε όλη αυτή την κατάσταση ευφορίας, γιατί αναφέρει με αυτό το αυτοκρατορικό της ύφος που τρομάζει κάθε εν δυνάμει άνεργο, ότι τα δύσκολα δεν έχουν περάσει. Η επόμενη χρόνια θα είναι και αυτή δύσκολη, θα έχουμε χαμηλούς συντελεστές ανάπτυξης και σε πολλές χώρες (Ελλάδα άραγε;) θα έχουμε και αρνητικές προοπτικές μέχρι και ύφεση.

Απαπα την κακίστρω!!! Μα καλά δεν ακουει αυτά που λεεί ο πρωθυπουργός μας και ο Σίμος ότι το 2013 θα έρθει η ανάκαμψη;

 Όλα αυτά βέβαια τα απέδωσε στα κακά προηγούμενα του παρελθόντος. Τι κακό πράγμα να μην είσαι καλό παιδί. Αλλά εντάξει. Μία χρονιά έμεινε και μετά τέλος. Έρχεται η ανάπτυξη. Αφού το είπε η Μέρκελ η οποία με τόση επιτυχία συνηγόρησε στην επίλυση όλων των προβλημάτων του χθές έχουμε ένα εξασφαλισμένο παρών και μέλλον. Μάλιστα δίχως καμιά φιλοσοφική παρόρμηση.

Άσε που θα έχουμε και Ευρώ. Αυτό που το πας. Μεγάλο πράγμα.

Το απογοητευτικό είναι όμως πως για άλλη μια φορά η τρομολαγνία προσπαθεί να δείξει την επιτυχία της μέσα απο αποτυχημένες μεθόδους και κενά επιχειρήματα. Οι περισσότεροι ακούν σαστισμένοι μερικούς τάχα ειδικούς να τους καθοδηγούν όχι με βάση το γενικό καλό, αλλά το ιδίων όφελος εκείνων που καταφέρνουν, χάριν οικονομικής δύναμης, να μπαίνουν με τεχνητά μέσα στα σπίτια τους. Το ελάχιστο που πρέπει να βγει μέσα απο αυτή την κρίση, είναι η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχουν σωτήρες και σίγουρα πολλοί δεν θέλουν να αποκαλυφθεί η αλήθεια επειδή αυτό θα ανοίξει ασκούς αιόλων ανατροπής μίας πραγματικότητας που μέχρι τώρα οι περισσότεροι είχαν προσαρμοστεί. Οι

πολλοί γιατί φοβούνται όμως; Τι έχουν να χάσουν;

Εφιάλτης στο κανάλι με τον Άδωνι

Ήταν πολύ νωρίς το πρωί, αλλά σηκώθηκα απο το κρεβάτι με δυνατή ανησυχία. Είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν μικρό σχολιαρόπαιδο και με μια παρέα συμμαθητών μου παίζαμε μπάλα στην παλιά μου γειτονιά. Απο ένα άτσαλο σουτ, έσπασε το τζάμι του σπιτιού το οποίο βρισκόταν κατά ένα περίεργο τρόπο μέσα στο γήπεδο. Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι έγινε, βγήκε έξω μια περίεργη κυρία με κάπως ανδρικό πρόσωπο και κούρεμα, με μια σπαστική λεπτή φωνή και άρχισε να φωνάζει αλλά μόνο σε μένα, λες και δεν βρισκόταν άλλος τριγύρω. Αυτή η κυρία φορούσε μία μεταξωτή ροζ ρόμπα, τα χείλη της ήταν βαμμένα έντονα κόκκινα και είχε στερεώσει στα κοντά της μαλλιά μεγάλα κίτρινα ρόλει. Η φάτσα της μου θύμιζε κάποιου άνδρα, μάλιστα βουλευτή που είχα δει αρκετές φορές στην τηλεόραση αλλά δεν μπορούσα τη δεδομένη στιγμή να θυμηθώ ποιος. Μόνο που η ταχύτητα ομιλίας της ήταν εξωφρενική. Με έκραζε με τέτοια ορμή και ένταση που νόμιζα ότι μιλούσε κάποια άλλη γλώσσα. Είχα μέσα μου μια πολύ βαθιά επιθυμία να την κάνω να σταματήσει, αλλά όσο και αν προσπάθησα φωνή δεν έβγαινε απο μέσα μου. Προσπάθησα με κινήσεις να της πω ότι δεν είναι δικό μου το φταίξιμο, να μη φωνάζει μόνο σε μένα και ότι στην τελική ήταν και δικό της σφάλμα που πήγε και έκτισε το σπίτι της στη μέση του γηπέδου αλλά εκείνη σα να μην υπήρχα, έδινε όλο και περισσότερη ένταση στη φωνή της και συνέχισε να μιλάει όλο και πιο γρήγορα όλο και πιο έντονα, πλησιάζοντας με μέχρι που έφτασε σε απόσταση αναπνοής και νόμιζα ότι θα σπάσει το τύμπανό μου ώσπου....

Πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο που βγαίνει μέσα απο τρύπιο στρώμα. Η μπλούζα μου είχε γίνει μούσκεμα απο τον ιδρώτα, ένιωθα την ανάσα μου βαριά και το στόμα μου τελείως ξερό. Απέναντι μου η τηλεόραση που είχε ξεμείνει ανοικτή όλο το βράδυ έδειχνε μία πρωινή εκπομπή απο εκείνες που αρχίζουν τόσο νωρίς που αναρωτιέσαι τι ώρα χρειάζεται να ξυπνούν οι παρουσιαστές της. Στη συγκεκριμένη ήταν δύο άντρες. Ο ένας καραφλός και ο άλλος με μαλλιά και είχαν δυο καλεσμένους απο αντίπαλα πολιτικά κόμματα έναν νέο και έναν γέρο. Τη συγκεκριμένη στιγμή μιλούσε ο ένας απο τους δύο, ο νέος, ο οποίος είχε την φάτσα της κυρίας μέσα στον εφιάλτη μου. Λές και είχε καταπιεί χαλασμένη παιδική κούκλα επαναλάμβανε κάτι προς όλους με τέτοιο τρόπο και ταχύτητα, που οι υπόλοιποι προσπαθούσαν μάλλον να καταλάβουν τι λέει, γιατί τον κοίταζαν αποχαυνωμένοι και ανίκανοι να αντιδράσουν. Πήρα δυο βαθιές ανάσες σηκώθηκα, έριξα νερό στο πρόσωπό μου άλλαξα ξαναξάπλωσα. Ο έντονος πυρετός που με είχε κυριεύσει της τελευταίες μέρες δεν έλεγε να υποχωρήσει. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν είμαι αναγκασμένος να κλειστώ στο σπίτι, τηλεόραση αποτελεί την μοναδική παρηγοριά μου. Όμως το να ακούω τον Άδωνι να μιλάει, ξέρω ότι το μόνο που θα καταφέρει είναι να χειροτερεύσει τον πυρετό μου. Αλλάζω κανάλι λοιπόν και βάζω Παπαδάκη που τον έβλεπα απο μικρός και τον συμπαθούσα. Βέβαια και αυτός κουβέντα είχε αλλά τουλάχιστον δεν είχε τον Άδωνι οπότε μπορούσα να χαζέψω χωρίς να είναι επικίνδυνο για τον υγεία μου.

Σε λίγο με πήρε πάλι ένας γλυκός ύπνος ταξιδεύοντας με στην μοναδική ονειρική διάσταση. Βρισκόμουν σε ένα πανέμορφο λιβάδι και περπατούσα αμέριμνος. Ένα απαλό δροσερό αεράκι χάιδευε απαλά το πρόσωπό μου και το απολάμβανα εισπνέοντας βαθιά, με έναν ήλιο δυνατό που στόλιζε δίνοντας απλόχερα το φως του στην καταπράσινη φύση. Ήταν τόσο όμορφα, νόμιζα ότι βρισκόμουν στον παράδεισο. Σε λίγο το σκηνικό στολίστηκε  και με την παρουσία μιας γυναίκας. Την έβλεπα απο μακριά να πλησιάζει με ένα αισθησιακό και πολλά υποσχόμενο περπάτημα προς εμένα φορώντας ένα άσπρο απαλό φόρεμα και τα μαλλιά της ήταν μαύρα και πολύ μακριά. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα και τα πόδια μου απέκτησαν φτερά και πετούσαν προς το μέρος της. Όταν την έφτασα είχε γυρισμένο το πρόσωπό της και προσπάθησα περιφερόμενος γύρω της να το δω.  Αλλά εκείνη δε με άφηνε. Αυτό εξελίχτηκε σε παιχνίδι. Όσο προσπαθούσα, τόσο εκείνη κρυβόταν. Σε λίγο μια φωνή με την μορφή κρεσέντο εμφανίστηκε απο το πουθενά εισβάλοντας παράφωνα στο σκηνικό αλλά δεν της έδωσα σημασία, γιατί είχα αγωνία να δω το πρόσωπο της γυναίκας συνεχίζοντας το περίεργο ερωτικό παιχνίδι μας. Όταν η φωνή δυνάμωσε αρκετά αναγνώρισα την ταυτότητά της. Πάγωσα. Δεν είναι δυνατόν. Κοίταξα το χώρο δίπλα μου. Δεν υπήρχε κανείς. Μετά ένα επαναλαμβανόμενο <<θα με αφήσεις να μιλήσω; Θα με αφήσεις επιτέλους να μιλήσω; >> χτύπησε απανωτά βιάζοντας την ακουστική μου. Μα απο πού προέρχεται; << Άκουσε λίγο αυτό που έχω να σου πω; Θα με αφήσεις να μιλήσω;>>  Έγινε πιο έντονη λες ερχόταν απο πίσω μου. Πίσω μου; Έστρεψα το κεφάλι μου προς αυτήν. Έφαγα φρίκη. Είχε στραμμένο το πρόσωπο της πλέον προς εμένα αλλά αυτό που είδα ήταν εφιαλτικό. Η ίδια κοπέλα με το ίδιο φόρεμα, με το πρόσωπο όμως του πριξαρχίδη Άδωνι. Μα δεν είναι δυνατόν.

Πετάχτηκα πάλι απο το κρεβάτι μου σα τρομαγμένη ακρίδα που βγαίνει απο κήπο που έχει εισβάλει κουρευτική μηχανή. Μα τι γίνεται απο που ακούγεται αυτή η φωνή; Η τηλεόραση ήταν ανοικτή ακόμα στο κανάλι με την εκπομπή του Παπαδάκη. Μα αυτός δεν είναι ο...; Ο Άδωνις. Θεέ μου τί έγινε; Πότε πρόλαβε να φύγει απο το ένα κανάλι και να πάει στο άλλο; Έπιασα το κεφάλι μου το οποίο είχε τη θερμοκρασία ματιού κουζίνας. Ο πυρετός μου είχε ανέβει σίγουρα. Έκλεισα πανικόβλητος την τηλεόραση. Θεέ μου! σκέφτηκα, όσο ακούω αυτή τη σπαστική φωνή, τόσο χειρότερα γίνομαι.

Λίγη ώρα αργότερα ένιωθα ήδη καλύτερα. Ανακουφισμένος και χαλαρός βρισκόμουν στο κρεβάτι μου σκεφτόμενος το κακό που πήγα να πάθω με τον αναθεματισμένο τον βουλευτή που πηγαίνει απο κανάλι σε κανάλι με ταχύτητα τέτοια που σπάει τον φράγμα του ήχου της βλακείας. Δεν ήθελα να ξανανοίξω τηλεόραση, φοβόμουν. Άσε με κάτω τώρα! Να μου εμφανιστεί πάλι κανένας Άδωνις και να ψοφήσω; Θα ανοίξω ραδιόφωνο. Έπιασα έναν σταθμό που είχε ένα τραγούδι που μου άρεσε. Μέχρι να το ακούσω με ξαναπήρε ο ύπνος.

Βρέθηκα σε μία συναυλία κλασικής μουσικής. Η ορχήστρα βρισκόταν πάρα πολύ μακριά και η μουσική δεν ακουγόταν ευδιάκριτα. Έψαξα και βρήκα μία σκάλα και άρχισα να κατεβαίνω προκειμένου να πλησιάσω. Όσο περισσότερο πλησίαζα τόσο περισσότερο απομακρυνόταν. Ένιωθα να ζαλίζομαι καθώς κατέβαινα τους αμέτρητους ορόφους από αυτή την κυκλική σκάλα. Όταν έφτασα στον όροφο που δεν υπήρχε πλέον άλλο παρακάτω , οι μουσικοί και η ορχήστρα είχαν εξαφανιστεί. Βρισκόμουν πλέον απέναντι απο μία σκηνή γεμάτη μουσικά όργανα σκεπασμένα με εφημερίδες, που έδειχναν γυμνόστηθες γυναίκες και διάσημους ηθοποιούς και τραγουδιστές. Τριγύρω ακουγόταν ένα τραγούδι σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, που συνδύαζε ανατολίτικο ρυθμό με αντιαισθητικούς ποπ ήχους και μία άχρωμη φωνή να σουλατσάρει άκομψα ανάμεσα απο τις νότες, μιλώντας για μια γκόμενα που απο τότε που έφυγε έχασε γενικά τον μπούσουλα. Εντάξει, το σκηνικό ήταν εφιαλτικό, αλλά τουλάχιστον δεν είχε Άδωνι και αυτό από μόνο του μου έδινε ένα τόνο αισιοδοξίας ότι μπορεί και να βρω μια λύση. Έναν τρόπο να σταματήσω αυτή την άθλια μουσική να βγώ απο αυτόν τον αισθητικό εφιάλτη. Μετά κάπως άκομψα η μουσική σταμάτησε και άκουσα μια γνώριμη δημοσιογραφική φωνή ,που έχει αναθρέψει ειδησεογραφικά γενιές και γενιές. Τον άκουσα να λεει κάτι για αληθινό ραδιόφωνο και για κάποια κούκλα και αγάπη που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη. Μα καλά αυτός δεν είναι παντρεμένος; Μετά όμως είπε κάτι που δεν το άντεξα. <<Πάμε να μιλήσουμε τώρα με τον βουλευτή Κύρίο Άδωνι ..... >> Δεν πρόλαβα να ακούσω το επώνυμο γιατί έπαθα σύγκρυο. Υπάρχει και άλλος με αυτό το όνομα; Μετά όμως τον άκουσα να καλησπερίζει τον παρουσιαστή και να αρχίζει να μιλάει. Με έπιασε πανικός. Δεν είναι δυνατόν. Θέλω να φύγω απο εδώ. Ας με βοήθήσει κάποιος. Δεν υπήρχε καμιά έξοδος κανένα παράθυρο; Άρχισα να ασφυκτιώ ένιωσα να πνίγομαι. Ώσπου.

Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου σαν πύραυλος που βγαίνει απο τη γήινη ατμόσφαιρα. Η ανάσα μου ήταν βαριά , τα μάτια μου αδυνατούσα να τα ανοίξω και το κεφάλι μου ψηνόταν σαν ηλεκτρικό σίδερο. Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι άκουγα τη φωνή του Άδωνι. Μα πως αφού την τηλεόραση την είχα κλείσει. Από που; Απο το ραδιόφωνο; Μη μου πεις; Έτρεξα να αλλάξω σταθμό στο ραδιόφωνο. Όμως όποιον σταθμό και να έπιανα πάντα άκουγα την ίδια σπαστική φωνή του Άδωνι. Πάτουσα το κουμπί για να το κλείσω. Κανένα αποτέλεσμα. Η ίδια σπαστική φωνή. Έπιασα το καλώδιο τραβώντας με ένταση την πρίζα απο την υποδοχή. Η φωνή συνέχιζε. <<Ακούστε με κύριε Χατζηνικολάου.Το κράτος πρέπει να μειωθεί. Θα πρέπει να συμμορφωθούμε αν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρωπαική Ένωση. Δεν έχουμε αλλη λύση.>> Έπιασε το ραδιόφωνο και το πέταξα στον τοίχο διαλύοντάς το. << Αν δεν θέλουμε να γίνουμε Κίνα και Κούβα, πρέπει δυστυχώς να κόψουμε μισθούς και συντάξεις.>> Δεν σταματούσε με τίποτα. Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου και με το κεφάλι και την ορμή οδοστρωτήρα άρχισα να το πατάω επάνω στο ήδη διαλυμένο ραδιόφωνο. << Πρέπει να πάρουμε τη δόση γιατί αλλιώς έρχεται το χάος>> Θεέ μου το ραδιόφωνο είχε γίνει κομμάτια αλλά η φωνή συνέχιζε. Άρχισα να ουρλιάζω με ένταση ώσπου.

Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου. Βρισκόμουν σε ημιλυπόθυμη κατάσταση και ο πυρετός θα πρέπει να είχε ξεπεράσει τα 40. Δίπλα μου το ραδιόφωνο εξακολουθούσε να έχει την κουβέντα του Άδωνι με τον Χατζηνικολάου. Με κλειστά τα μάτια το έκλεισα και αυτή τη φορά ευτυχώς υπάκουσε. Όμως πλέον δεν ένιωθα καθόλου καλά. Η ανάσα μου έκαιγε σαν πύρινη φλόγα και το σώμα μου παράλυτο απο άκρη σε άκρη. Έπρεπε να καλέσω ασθενοφόρο. Το κατάφερα με δύσκολία και ευτυχώς ήρθε γρήγορα. Καθώς πηγαίναμε στο νοσοκομείο ο οδηγός άκουγε Χατζηνικολάου ο οποίος δυστυχώς ακόμα μιλούσε με τον Άδωνι. Το χειρότερο όμως ήταν ότι το είχε πολύ δυνατά. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη δεν μπορούσα καν να του ζητήσω να το χαμηλώσει. Ένιωθα τον εαυτό μου να χάνεται και τους τραυματιοφορείς να προσπαθούν να με συνεφέρουν. Μετά πάλι το σκοτάδι.

Όταν ξύπνησα βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Δίπλα μου ήταν ένας παπούλης που χάζευε τηλεόραση. Πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι παραμιλούσα συνέχεια στον ύπνο μου και φώναζα διαρκώς << Όχι άλλο Άδωνι. Όχι άλλο Άδωνι.>> Μάλλον σου αρέσει ο Πανούσης μου είπε γιατί λέει το ίδιο για τον Νταλάρα. Μετά άρχισε να λέει ατάκες του Πανούση για τον Νταλάρα και γελούσε μόνος του.

Ένιωθα ήδη λίγο καλύτερα αλλά το γεγονός ότι είχα απέναντί μου μία τηλεόραση ανοικτή στις ειδήσεις μου είχε προκαλέσει ανασφάλεια. Ένας παρουσιαστής ειδήσεων, πάντα αποτελεί κίνδυνο να καλέσει τον Άδωνι. Έτρεμα στην ιδέα να γίνει κάτι τέτοιο. Ευτυχώς όμως σε λίγο την έκλεισε και έτσι ο κίνδυνος απομακρύνθηκε.

Λίγο αργότερα άρχισα να νιώθω καλύτερα. Αφέθηκα σε αυτή την κατάσταση που ήμουν μιας και πλέον δεν υπήρχε κάποιο μέσω ενημέρωσης ανοικτό το οποίο να ενέχει κίνδυνο να καλέσει αυτόν τον σπασαρχίδι. Έτσι με πήρε ο ύπνος.

Βρέθηκα σε μία αίθουσα που έμοιαζε με κάποια δημόσια υπηρεσία. Στις άκρες της αίθουσας υπήρχαν γκισέδες απο αυτά που εξυπηρετούν κόσμο και κρατούσα έναν φάκελο στα χέρια μου. Ήξερα ότι έπρεπε να πάω να παραδώσω κάποια χαρτιά κάπου και άρχισα να γυροφέρνω αλλά παντού έβλεπα σκυμμένα κεφάλια που δεν μου έδιναν σημασία. Στο πλάι απο τον τελευταίο γκισέ υπήρχε μία άσπρη πόρτα την οποία και άνοιξα και βρήκα άλλη μια πόρτα την οποία άνοιξα και αυτή και μετά υπήρχε άλλη πόρτα. Όσες πόρτες και να άνοιγα τόσες καινούργιες μου εμφανίζονταν. Ώσπου βρέθηκα σε έναν χώρο που έμοιαζε με την βουλή. Επάνω στο έδρανο των ομιλητών υπήρχε ένας κουστουμαρισμένος άνθρωπος που ετοιμαζόταν να μιλήσει. Έψαχνε και αυτός τα χαρτιά του και φαινόταν ιδιαίτερα εκνευρισμένος. Σήκωσα το χέρι μου για να μου δώσει σημασία. Όταν με είδε μου είπε <<τα έφερες τα χαρτια; Τα έφερες τα χαρτιά; Άσε με τώρα βρε παιδί μου τα έφερες τα χαρτιά;>> Με έπιασε κρύος ιδώτας. Η φωνή ήταν η ίδια που με είχε φέρει σε αυτή την κατάσταση. Ο Άδωνις; Σκέφτηκα δεν είναι δυνατόν!!!

Πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου σαν σφαίρα που φεύγει απο κάννη. Κοίταξα τρομαγμένος γύρω μου για να βρώ κάποια ανοικτή τηλεόραση ή ραδιόφωνο. Τίποτα. Όλα τα επικίνδυνα μέσα κλειστά. Μετά όμως πάλι η φωνή.. <<<Δώστε μου τώρα τα χαρτιά.. Δώστε μου τώρα τα χαρτιά αλλιώς θα το κάνω θέμα και πιστεύω να ξέρετε ποιος είμαι ε;.>> Η φωνή ακουγόταν κάπου απο τη γραμματεία του ορόφου. Τρομαγμένος και σε εξαθλιωμένη κατάσταση σηκώθηκα και σχεδόν παραπατώντας έφτασα στην έξοδο του δωματίου. Εκεί τον είδα. Όχι σε κάποια τηλεόραση, όχι σε κάποια εκπομπή, αλλά αυθύπαρκτο με σάρκα και οστά, να στέκεται διαγώνια απέναντί μου και να διαμαρτύρεται για κάτι σε μία νοσοκόμα. Η κακομοίρα προσπαθούσε να μιλήσει αλλά δεν την άφηνε. Κουνούσε με έπαρση το χέρι που φορούσε ένα φανταχτερό ρολόι και φώναζε στην νοσοκόμα. <<Αμέσως θέλω να μου δώσετε τα χαρτιά.. δώστε μου αμέσως τα χαρτιά.>>>. Ένιωσα τον πυρετό μου να ανεβαίνει κατακόρυφα πάλι και άρχισα να χάνω τα πόδια μου απο τη γή... τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν μια φωνή να μου μιλάει μέσα απο μια τηλεόραση και να λέει... <<δεν γλυτώνεις τόσο εύκολα απο τον Άδωνι.>> Έπειτα τον είδα πάλι να φωνάζει. <<Μαζέψτε τον άνθρωπο δεν τον βλέπετε;>> Για λίγο πίστεψα ότι τον είδα σε απόσταση αναπνοής να προσπαθεί να με συνεφέρει. Τον άκουσα να μου λέει <<Θα ξυπνησεις επιτέλους; Θα ξυπνήσεις επιτέλους;>> όσο περισσότερο προσπαθούσε τόσο περισσότερο χανόμουν. Έπειτα ήρθε το σκοτάδι..  Τουλάχιστον εκεί δεν θα υπήρχε τηλεόραση και γι αυτό ήμουν βέβαιος ότι δεν θα υπάρχει και Άδωνις.

Ήμουν βέβαιος όμως;

Θεολογία και πνευματική υγεία

Είναι καιρός πλέον να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και να θέσουμε τη βάση της προβληματικής εκεί που πρέπει. Μέσα σε μια κοινωνία πάντα υπήρχαν και υπάρχουν υγιείς άνθρωποι, που σκέφτονται με τρόπο υγιές και άνθρωποι μη υγιείς που παράγουν σκέψεις ανθυγιεινές. Αυτό το πρόβλημα δεν πηγάζει απο μια απλή έλλειψη ικανότητας των συγκεκριμένων εγκεφάλων να καταλάβουν, αλλά απο μία ασθένεια που τους ωθεί σε μία εντελώς λανθάνουσα κατάσταση σκέψης που ώς αποτέλεσμα έχει να λαμβάνουν το σωστό ώς κάτι παράλογο. Σε αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα πρέπει όλοι εμείς που σκεφτόμαστε λογικά, να στρέψουμε την προσοχή μας προκειμένου η υποτροπιάζουσα πάθησή τους να μην εξελιχτεί σε πανδημία και πλήξει την ζοφερή εικόνα της υπέροχης πραγματικότητάς, τη ρίζα της άρτιας οργανωμένης κοινωνικής μας δομής.

Τα ερωτήματα λοιπόν θα πρέπει να αναλυθούν είναι δύο.

α) Πως ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους που πάσχουν απο αυτή τη περίεργη νόσο;

β) Τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να τους βοηθήσουμε αυτούς και κατ' επέκταση την ασφάλεια της κοινωνικής μας συνοχής;

Το πρώτο ερώτημα είναι σχετικά απλό. Οι άνθρωποι που νοσούν έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπτώματα όπως, το ότι αντιδρούν σε αυτό που η κοινή λογική προστάζει, αμφισβητούν την ποιότητα του συστήματος, βλέπουν παντού δολιότητα και διαφθορά, θέλουν ο κόσμος να αλλάξει, θεωρούν ότι οι κατέχοντες την εξουσία δεν εξυπηρετούν το γενικό καλό αλλά ότι αντιθέτως, προάγουν και υπερασπίζονται τα συμφέροντα μιας κλειστής κάστας (κατά βάση οι ίδιοι δεν μπορούν να κατονομάσουν ποιοι είναι μέσα σε αυτή την κάστα)  και πολλά τέτοια στοιχεία. Τους ανθρώπους αυτούς θα τους ακούσετε σε μέσα μαζικής ενημέρωσης να ομιλούν ώς ειδήμονες σε θέματα παρουσιάζοντας στοιχεία που έχουν ανακαλύψει οι ίδιοι, έξω απο τα δεδομένα και αποδεκτά που μας προσφέρουν εκείνοι που ξέρουν το καλό μας και που δεν είναι άλλα απο τα ευσεβή Μ.Μ.Ε . Οι περισσότεροι απο εμάς έχουν ανατραφεί πλειστάκις απο αυτά πνευματικά και σε πολλές εξέχουσα θετικές περιπτώσεις κατα αποκλειστικότητα.

Αυτό το φαινόμενο του οι ασθενείς να εμφανίζονται και να προσπαθούν να μας νουθετήσουν στο παράλογο της σκέψης τους, είναι ευτυχώς περιορισμένο για τον λόγο του ότι, οι κατέχοντες τα μέσα που διακινούν την πληροφορία, έχει φροντίσει το Άγιο φρόνημα του Κυρίου μας να τους φωτίσει έτσι που να τους αποκλείουν και να τους περιορίζουν αποτρέποντας την μόλυνση και της δικής μας σκέψης.

Στις σημερινές μέρες μάλιστα που η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει μία αναγκαστική προσωρινή στενότητα (έργο του σατανά και αυτό), έχουν δημιουργηθεί δυστυχώς και οι κατάλληλες συνθήκες

προκειμένου η συγκεκριμένη νόσος να υπεισέλθει εις μίαν υποδόρια μετάστασην εξαιρετικά επικίνδυνης. Ο ιός αγαπητοί μου συνάνθρωποι, έχει δυστυχώς εξελιχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε, εκείνοι που τον διαθέτουν να φαίνονται περισσότερο πειστικοί, ο λόγος τους να αγγίζει περισσότερο τις ψυχές μας. Και όλα αυτά επειδή η πρόσκαιρη δυσκολία απο την οποία βαλλόμαστε πανταχόθεν μας έχει κάνει ευάλωτους στις προτροπές του σατανά. Θα πρέπει τώρα που βρισκόμαστε στα δύσκολα, να καταλάβουμε ότι ο Κύριος μας, θέλει να δοκιμάσει την πίστη μας και γι αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνουμε περισσότερο δυνατοί, να αποτάξουμε τα ύπουλα κελεύσματα του εωσφόρου και να παραμείνουμε σταθεροί αναζητώντας την πίστη βαθιά μέσα μας έτσι ώστε να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας.

 Φυσικά δεν χρειάζεται να σας πω ότι, ο βασικότερος λόγος δια τον οποίον οι φτωχοί μας συνάνθρωποι παγιδεύτηκαν στο δίχτυ του κακού, είναι η απομάκρυνσή τους απο την ορθή ενημέρωση. Γιατί πείτε μου αγαπητοί μου, τι άλλο χρειαζόμαστε για ενημέρωση πέρα απο τα κανάλια του Κυρίου μας που μας λένε πάντα την αλήθεια και θέλουν πάντα το καλό μας; Μια χαρά δεν ήμασταν τόσα χρόνια με το Σκάι, το Μεγκα, τον Αντέννα και με τα τόσο αγαθά και όμορφα παιδιά που με την απαστράπτουσα θεόκλητη εμφάνισή τους, μας έδειχναν το σωστό δρόμο του κυρίου; Γιατί τώρα να γυρίσουμε τις πλάτες μας σε αυτά επειδή η επιχειρηματολογία τους έχει εξασθενήσει; Αυτό δεν είναι παρά έργο του Σατανά. Ο τρισκατάρατος είναι αυτός που με τα πολυποίκιλα και έντεχνα μέσα του, αφαίρεσε απο τον λόγο των σοφών ηγετών μας την ικανότητά τους να παράγουν ισχυρά τεκμήρια. Δεν το έχετε προσέξει; Δεν έχουν επιχειρήματα πια και αυτό ακριβώς είναι αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε και να καταλάβουμε ότι είναι έργο του κακού για το οποίο ο Πάνσοφος κύριος εργάζεται νυχθημερόν προκειμένου να εξολοθρεύσει.

Και εμείς αγαπητοί μου πιστοί, θα πρέπει να γίνουμε αρωγοί στο έργο του γιατί έτσι θα εξασφαλίσουμε την παρουσία μας δίπλα Του εις τους αιώνας των αιώνων.

 Ερχόμαστε πάραυτα στο τι πρέπει να κάνουμε δια την νόσον ταύτην. Πρωτ'απόλα να μην δεχόμαστε καμία πληροφορία πέρα απο τα μέσα που ο ίδιος ο Κύριος μας έχει υποδείξει. Κοινώς οτιδήποτε προέρχεται απο το δυαδίκτυο, απο παρακμιακούς σταθμούς ραδιοφώνου και κανάλια, τα οποία έρχονται σαφώς σε αντίθεση με την άρχουσα τάξη, αποτελεί παγίδα του σατανά που σκοπό έχει να μας παρασύρει σε σκέψεις κακές. Και περισσότερο απόλα θα πρέπει να προστατεύσουμε τα παιδιά μας απο τις διαδικτυακές σειρήνες που ελλοχεύουν ανά πάσα στιγμή να μας προβάλουν το αντίθετο ως λογικό.

 Θέτομεν ώς ζωντανό παράδειγμα το εξής.

Αν ας πούμε ο εκάστοτε πρωθυπουργός μας λέει ότι θα πρέπει να πάρουμε χρήματα απο φόρους προκειμένου να δώσουμε σε ανακεφαλαίωση και να σώσουμε τις τράπεζές μας... δεν θα πρέπει να αναρωτηθείτε αν είναι σωστό η λάθος. Δεν θα πρέπει καν να αναρωτιέστε γιατί γίνεται αυτό, τι σημαίνει η λέξη ανακεφαλαίωση, απλά θα πρέπει να το δεχτείτε ως προαπαιτούμενο σωτηρίας της υπέροχης κοινωνικής μας υπόστασης. Αν για παράδειγμα θα ακούσετε απο τα σοφά αρμόδια χείλη που κρατούν τα ηνία του υπέροχου τόπου μας, ότι θα πρέπει να περικόψομεν περεταίρω τους μισθούς και τις συντάξεις προκειμένου να πάρουμε την επόμενη δόση γιατί αλλιώς θα έρθει η καταστροφή..... μην το αμφισβητείτε. Αν τα επιχειρήματά του σας φαίνονται ασθενή, απλά αποφύγετε να το σκεφτείτε. Μην μπείτε καν στον κόπο να αναλύσετε την καταστροφή γιατί ο σατανάς θα έχει προλάβει να μπει στη σκέψη σας και μπορεί να σας οδηγήσει σε συμπεράσματα περίεργα και μηδενιστικά. Μη βλέπετε ειδήσεις παρά μόνο στα κανάλια του Κυρίου μας, που εκτός ότι κάνουν θεάρεστο έργο ελεημοσύνης (βλέπει Σκάι) , ομονοούν το σωστό και το βέλτιστο δια τον τόπο. Αναλυτές όπως ο Πορτοσάλτε, Ο Παπαδημητρίου, ο Πρετεντέρης κοκ είναι φωτισμένοι και μας δείχνουν το σωστό δρόμο και κυρίως είναι του Κυρίου. Αναλυτές όπως ο Βαρουφάκης , ο Λαπαβίτσας, ο Λαβδιώτης, Ο Καζάκης, είναι προσωποποίηση του Σατανά γιατί μας βάζουν και σκεφτόμαστε. Γι αυτό θα σας δώσω και άλλη μία απόδειξη.. προσέξτε τα μάτια των συγκεκριμένων ανθρώπων πόσο ανελέητα κακά είναι όταν αμφισβητούν. Είναι ο διάολος μέσα τους.

 Για να μην πούμε και το άλλο… ότι έχουν και επιχειρήματα (άρα είναι του Σατανά). Ενώ οι φωτισμένοι με το πνεύμα του κυρίου μας; Έχουν το αγαθό βλέμμα μιας άκακης αγελάδας που μασά γοερά το χορταράκι της, επικαλούνται συχνότατα τον Κύριό μας και το σημαντικότερο.. Δεν έχουν κανένα επιχείρημα. Αυτό ακριβώς είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ανιδιοτέλειάς τους. Έχουν μάθει να δέχονται ώς αξίωμα κάτι που δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να το ψάξουν περισσότερο. Ενώ οι άλλοι το ψάχνουν... άρα είναι άπιστοι και άρα σατανιστές.

 Το χειρότερο απο όλα βέβαια είναι κάτι που <<Θεός Φυλάξει>> αμαρταίνω μόνο που το σκέφτομαι. Κάποιοι απο αυτούς, τολμούν να προφέρουν ξεδιάντροπα ότι ίσως είναι καλύτερο να βγούμε απο το Ευρώ. Άκουσον άκουσον να βγεί η χώρα μας απο το Ευρώ . Αν είναι δυνατόν.  Γιατί θα πρέπει να σας πω,  ότι το Ευρώ είναι του Θεού. Γιατί; Μα πολύ απλό, το θέτουν ώς σωστό οι θεόσταλτοι αναλυτές μας, προβάλλεται ως απαραίτητο απο όλα τα κανάλια μας, το προβάλουν ως σωστό όλοι και οι μεγάλοι ηγέτες μας και … το κυριότερο… το έχει στοχεύσει ο Σατανάς. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν εκλείψει τα επιχειρήματα του σωστού του. Ο Σατανάς έχει εισβάλει μέσα σε όλα τα οικονομικά στοιχεία και το κάνει να φαίνεται ώς αρνητικό. Εμείς όμως πρέπει να το πιστεύομεν δίχως να το ερευνούμε .

 Γι αυτό το ευρώ είναι του Θεού.

Η ιστορία της Ελλής Λαδάν

Δεν είναι ψέμα. Δεν είναι όνειρο. Δεν χρειάζεται πλέον κανείς να τσιμπιέται γυρεύοντας να ξυπνήσει. Ήρθε ως μοναδικός και παγκόσμιος ο ένας που έχει το μυαλό τριών και το σώμα τεσσάρων. Ο Μπενίτο Κουβέλ Σαμαραγκ.

Το στιγερό του βλέμμα και οι αίλουρες κινήσεις του, ήρθαν να βγάλουν απο τη ναφθαλίνη την άτυχη παραγκούπολη που εδράζει στην ακρόπολη του Ευρωσταν. Η φιλόξενη αυτή πόλη, ενόσω είχε να αναδείξει σπουδαίο πολιτισμό κατά το παρελθόν, κατέληξε ένα άθλιο, λούμπεν προάστιο χάρη στη τεμπελιά των κατοίκων τους που προτιμούσαν να πίνουν φραπέ στον ήλιο και ρακί στο σαλούν, παρά να εργάζονται για τα σκλαβοπάζαρα του Δρόμου του Τοίχου και για τις ορδές του Νίκου που καίει. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πιο πλούσιοι να χάνουν κομμάτι απο τα κέρδη τους για χρόνια πολλά και να μην μπορούν πλέον να αγοράζουν χρυσά μαχαιροπίρουνα, αλλά χάλκινα. Όταν  πήραν χαμπάρι ποιος είναι ο φταίχτης για τη φρικτή τους κατάντια, εξανέστησαν με μανία ταύρου και ορμή κυλιόμενης πέτρας και έβαλαν τον τσάτσο στο Σπίτι του Μούντη να βγάλει βρώμα ότι έχουν βρώμικη τουαλέτα προκειμένου να μην πατήσει κανείς στην πόλη τους.

 Θα πρέπει βέβαια να πούμε, ότι η Κατάσταση τα τελευταία χρόνια είχε φτάσει στο απροχώρητο. Ο προ-τελευταίος κυβερνήτης της παραγκούπολης ο Γεωργέι Παπανδρέι γνωστός και με το ψευδώνυμο  <<Σουπερ Μαντολίνο >> λόγο της υπερφυσικής εξυπνάδας του, αλλά και λόγο του μοναδικού ταλέντου του στη μουσική, προσπάθησε να πείσει τους πάντες ότι θα τα αλλάξει όλα. Διαλαλούσε μάλιστα ότι θα δώσει νέα καπέλα για προφύλαξη απο τον ήλιο, νέο καφέ και μάλιστα αμερικάνικο και νέο ήλιο γιατί αυτός ο κίτρινος θύμιζε λίγο ασιατική γρίπη ενώ ο δικός του ο πράσινος ήταν εφάμιλλος του οικολογικού μεγαλείου που ασπαζόταν και των πρασίνων αλόγων που μετρούσε για να κοιμηθεί. Οι κάτοικοι τον πίστεψαν και του είπαν <<Όρτσα Γεωργέι! αν σε θέλουμε λέει; >>. Αυτός όμως, όταν βγήκε το αποτέλεσμα απο τις κάλτσες, έβγαλε τα παπούτσια του, άπλωσε τα βρώμικα πόδια του στο σε ένα απο τα πολλά τραπέζια του υπερπολυτελούς ράντσου του και μίλησε προβάλλοντας πάντα το ευγενικό του χαμόγελο που κρύβει την οξύνοια μιας μαϊμούς, την γλυκύτητα ενός δεινόσαυρου.

<<Πανθολομολονογουμένως κέρδισα!>> είπε και αμέσως έφερε την φθονερή τριάδα απο την μακρινή χώρα του Ομπάμα Μπαμπάμα. Αυτοί τον κατσάδιασαν άγρια για το χάλι που βρήκαν τη χώρα και βασάνισαν τους έρμους κατοίκους της Ελλής Λαδάν, τους έβαλαν με το ζόρι στα κάτεργα, τους πήραν τα καπέλα, τους έκοψαν το ρακί, τους έκλεισαν και το σαλούν , τους εγκλώβισαν στις φθονερές δαγκάνες του Χρυσού Άντρα απο το Σάχς. Εκείνοι ως άμεση και φυσική κατάληξη, μίσησαν τον Γεωργέι γιατί άλλα τους είχε υποσχεθεί και άλλα έκανε και προσπάθησαν να τον διώξουν. Εκείνος όμως δεν έφευγε γιατί λέει επικοινώνησε με το μεγάλο πνεύμα του σύμπαντος και του είπε ότι θα πρέπει να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του και οι κάτοικοι φοβήθηκαν ότι τον φορτώθηκαν για πάντα όπως είχαν φορτωθεί στο παρελθόν και άλλους απο το σόι του. Στο τέλος όμως έφυγε. Λέγεται μάλιστα ότι ο Γεωργέι δεν το άντεξε που έγινε θύμα της ίδιας του της ευφυίας και επειδή ήθελε να τους δείξει τι έχασαν πήγε και άνοιξε φροντιστήριο για ηγέτες κοντά στη σχολή του Χάρβανου στα πέρατα της μακρινής Δύσης.

Για καιρό υπήρχε μεγάλη στενοχώρια στη μικρή μας παραγκούπολη. Οι κάτοικοι ήλπισαν και ορκίστηκαν ότι θα αλλάξουν κυβερνήτη θα φέρουν καινούργιο. Για μήνες υπήρχε μεγάλο πρόβλημα γιατί οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα δανεικά που πήραν και έτσι στενοχωρούσαν και την Αγγελική τη Μέρκελη κυβερνήτρια της πιο μεγάλης και πλούσιας πόλης του Ευρωστάν η οποία έκλαιγε νυχθημερόν. Ευτυχώς που είχε όμως τον Φρανσεζ Ολαντιους  απο την χώρα του Γαλατά και τον βαστάζο της τον Σοιμπλεχα και την παρηγορούσε. Οι τρεις τους τρομοκρατήθηκαν όταν υπήρξε υπόνοια  ότι κυβερνήτης θα γίνει ο Αλέξη Τσιπριπωφ με το μεγάλο τσουλούφι, και ετοιμάζονταν να εγκαταλείψουν την άτυχη Ελλή Λαδάν στην οδυνηρή τύχη της ελευθερίας. Όμως ευτυχώς για

εκείνους και για ολόκληρο το Ευρωστάν η μονομαχία έβγαλε νικητή τον μοναδικό Μπενίτο Κουβέλ Σάμαραγκ με το μισό μουστάκι και τη μεγάλη κοιλιά σήμα κατατεθέν της εγγύησης για ένα πιάτο πάντα γεμάτο στα σπίτια των κατοίκων της Ελλής Λαδάν.

Και έτσι το χαμόγελο ξαναήρθε στα χείλη και της Αγγελικής Μερκέλης μα και ολόκληρου του Ευρωστάν. Μέχρι και ο Ομπάμας Μπαμπάμας που προς το παρών είχε ξεθωριάσει σαν τον Μιχαλάκη τον Τζάκσον, ξανακέρδισε το ζωντανό μαύρο χρώμα του όταν έμαθε για τον Μπενίτο Κουβέλ Σάμαραγκ.

Εύγε Μπενίτο Κουβέλ Σάμαραγκ.!!!!

συνεχίζεται...

Το παρών και το μέλλον της μπλε και πράσινης γραβάτας.

Παλιά ήταν οι μπλε, που για λόγους κομματικής ανάπτυξης, έβαψαν τα χέρια τους πράσινα.

Σήμερα είναι οι πράσινοι, που για λόγους ευρωπαικής επιβίωσης έβαψαν τα χέρια τους μπλε.

Ο Παπαθανασίου που είναι απο τους μπλε που έσωσαν την οικονομία, λέει πως αν η χώρα φύγει απο το ευρώ, τότε θα έρθει η εξαθλίωση. Θα έχουμε παραπέρα μειώσεις στους μισθούς και θα δημιουργηθεί κοινωνικό χάος. Ενώ τώρα τουλάχιστον, υπάρχει μέτρο στην εξαθλίωση. Πως λέμε παν μετρον άριστον; Επίσης  άλλοι της ίδιας σχολής, λένε ότι  το ότι βρισκόμαστε μέσα ευρωπαική ένωση είναι επίτευγμα της Ελλάδα και κάτι σαν ασπίδα προστασίας. Δηλαδή αλλιώς εξαθλιώνεσαι στην Ευρωπαϊκή ένωση, αλλιώς εκτός αυτής. Αλλιώς είναι να αυτοκτονείς με δραχμή, αλλιώς να αυτοκτονείς με ευρώ. Αλλιώς να πεινάς με επίτροπο αλλιώς χωρίς. Αλλιώς να πληρώνεις αυτά που δεν έχεις σε ευρώ αλλιώς μην το πληρώσεις καθόλου και βγεις απο την ασπίδα.

Ο Παπαδήμος που είναι κάτι μεταξύ μπλε και πράσινου και κουβαλάει πάντα υπνόσακο στις διαλέξεις του, κατέβηκε στην Κύπρο. Ξετύλιξε και στην κυπριακή βουλή την βαθυστόχαστη ρητορική του, με το ξεσηκωτικό, γεμάτο πάθος λόγο του. Οι κύπριοι αδελφοί βουλευτές ΄΄ επελάθηκαν ΄΄από την ένταση. Κάποιος που το βράδυ δεν είχε κοιμηθεί καλά, πίστεψε ότι έχανε το μυαλό του. Αντί για λέξεις, άκουγε δίευρα να πέφτουν στο πάτωμα καθώς μιλούσε.

Πήγε στον τύμβο της Μακεδονίτισσας και στα'' φυλακισμένα μνήματα'', εκεί που οι άγγλοι έθαβαν τους απαγχονισμένους κύπριους. Σύντομα θα εγκαινιαστεί και στην Ελλάδα αντίστοιχος χώρος που θα λέγεται ''τα πτωχευμένα μνήματα''μιας και το πρόγραμμα προσαρμογής του Ευρωθεού θάβει με αντίστοιχη επιτυχία τους πτωχευμένους έλληνες.

Από΄την άλλη, ο μεγάλος αναλυτής και ποτέ πρώην υπουργός Παπουτσής, έδωσε μία διαφορετική διάσταση του ξύλου απο τα ΜΑΤ. Μιλώντας στο ραδιόφωνο, χαρακτήρισε την γκλοπιά στο κεφάλι του φωτορεπόρτερ, ως μεμονωμένο γεγονός. Μόνο ένας πήγε στο νοσοκομείο αυτή τη φορά και όντως δεν πέθανε κανείς. Δίκιο είχε και καλά τα έλεγε. Δηλαδή θα μπορούσε να πει περισσότερα αν είχε εικόνα, αλλά δυστυχώς απο τότε που έφυγε απο το υπουργείου προστασίας του οπλίτη (με αναγραμματισμό), του πήραν και την LCD και τα γυαλιά μυωπίας αλλά δυστυχώς και τη μνήμη πρίν της 12ης Φεβρουαρίου.

Έθιξε και το θέμα της αυτοκτονίας του Δημήτρη Χριστούλα. Δεν μπορούμε λέει, να τα ρίξουμε όλα στην οικονομική κρίση και το θέμα χρήζει περαιτέρω επιστημονικής έρευνας. Αν λάβουμε υπόψη ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος εκλέγεται επί δεκαετίες και υπάρχει περίπτωση να επανεκλεγεί, τότε όντως η όλη κατάσταση χρίζει επειγόντως επιστημονικής έρευνας και μάλιστα ψυχιατρικής.

Τελικά το ΔΝΤ προέβει και σε μια βαρυσήμαντη παρέμβαση σύμφωνο πάντα με την βασική του αρχή, ότι δεν παρεμβαίνει ποτέ στα εσωτερικά των χωρών. Οι εκλογές λέει στην Ελλάδα, απειλούν τη σταθερότητα του προγράμματος που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση. Ναι είναι αλήθεια ότι η δημοκρατία είναι πολύ ανησυχητική, όταν εφαρμόζεις κάτι παρά τη θέλησή της. Και στην Ελλάδα σίγουρα δεν έχουμε δημοκρατία αλλά, προγραμματοκρατία.

Είναι ωραίο να βλέπουμε δημοσκοπήσεις κονσέρβα, αλλά είναι είναι άχαρο να κονσερβάρουμε τις απαντήσεις των ερωτηθέντων. Αυτές που βγαίνουν με τις πίττες και  τα κομμάτια μοιάζουν περισσότερο με συνταγή γλυκού του Παρλιάρου.

Ένα είναι σίγουρο επίσης. Πως, όσοι έχουν μάθει να ελπίζουν σε μια διαφορετική και καλύτερη πραγματικότητα, θα πρέπει να μάθουν και σύντομα μάλιστα, να αγνοούν αυτούς που δεν θέλουν να την καταλάβουν όντας ευχαριστημένοι με την υπάρχουσα.

Σκυταλοδρομικές Παπαρολογίες

Ο Μπάμπης είναι πονηρός και φοράει γυαλιά μυωπίας και το παίζει ότι ξέρει οικονομικά.

ξυπνάει το πρωί και ανοίγει το ραδιόφωνο που παίζει την Πρωτοψάλτη αλλά δεν είναι ο σταθμός που δουλεύει και γι αυτό

Αλλάζει σταθμό

Ακούει τον Πορτοσάλτε η ώρα 7 το πρωί να σαλτάρει με το σουλατσαδόρικο δικομματικό σύστημα στον οικολογικό  ΣΚΑΙ .

Το ΣΚΑΙ, σκάει απο την αγωνία του να βοηθήσει τον φτωχό πληγμένο απο την τραπεζική κρίση αλλά κριτικάρει κάθε επιχείρημα ότι γίνεται κάτι διαφορετικό απο το να εξακολουθεί να είναι πληγμένος ο φτωχός και ποτέ χαμένος αυτός που δημιούργησε την κρίση.

Η κρίση είναι το μοναδικό κοινωνικό αγαθό που δίνεται απλόχερα σε όλον τον λαό.

Ο Λαός δεν θέλει Λάος αλλά το Λάος προσπαθεί να λέγεται λαός και γι αυτό τον λόγο υπάρχει σύγχυση όταν ο πρόεδρος Καρατζαφέρης απευθύνεται σε στελέχη του ΛΑΟΣ. Είναι ο Λαός που τον ακούει ή απλά το Λάος έχασε τη φωνή του Λαού μαζί με τον Άδωνη;

Ο Άδωνης κοιτά σα γνήσιος Άδωνης τον εαυτό του καθημερινά. Μόνο που δεν χρειάζεται καθρέπτη αρκεί να έχει τηλεόραση.

Η τηλεόραση που άρχισε να λεπταίνει γιατί δεν σταμάτησε την χρόνια εξωφρενική δίαιτα ποιότητας και δημοκρατίας.

Η έννοια της δημοκρατίας έχει αντιστραφεί. Δεν είναι ο δήμος που κρατά τα ηνία αλλά το κράτος που κρατά το δήμο δήμιο, διαμέσω του Λουκά.

Ο Λουκάς δεν ήθελε τη Λούκα και αποφεύγει σα διάολος το Θεό της Λουκά και τους παπάδες ,τρώει το φαγητό των αστέγων και ευχαριστεί τους Έλληνες για τις θυσίες τους δίνοντας τους ένα ακόμα λουκάνικο διαρκείας χωρίς σως.

Γιατί η σως δεν πρόκειται να μας σώσει απο τους σωτηρεσ μας. 

Η δίνη και το αντεπιχείρημα της έλλειψης επιχειρημάτων.

Είναι ευρέως διαδεδομένη η μέθοδος του φόβου στη χειραγώγηση των μαζών. Το κολπάκι είναι εξωφρενικά απλό τόσο που μπορεί να εξοργίσει, αρκεί να το αντιληφθείς.

Οι δηλώσεις των τελευταίων ημερών είναι χαρακτηριστικές. Ή Ευρώπη ή χάος μας λένε οι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων της προσωρινά μόνιμης συμπολίτευσης, ή Ευρώ ή καταστροφή μας είπε και ο πλούσιος εκπρόσωπος των πλουσίων που επιθυμούν να παραμείνουν πλούσιοι και ας γίνουν οι άλλοι φτωχότεροι αρκεί να μην είναι οι ίδιοι. Ποιο είναι το επιχείρημα; Παλιότερα ήταν ότι θα γίνουμε Αλβανία, ή Βουλγαρία αν βγούμε από την Ευρώπη. Τώρα που το σενάριο της παραμονής της Ευρώπης μας οδηγεί εκεί έτσι και αλλιώς, η Αλβανία μετατράπηκε.. σε χάος. Και όταν το χάος στην αγορά εργασίας θα εφαρμοστεί έτσι και αλλιώς το χάος θα μετατραπεί σε κόλαση και η κόλαση σε μαύρο σκοτάδι. Μοιάζει σα να έχουμε μπει σε μία δίνη που οδηγεί στο άγνωστο και οι βασικοί οδηγητές της να έχουν ως μοναδικό στόχο να την διατηρούν, προβάλλοντας ως επιχείρημα την υπόθεση, ότι οποιοδήποτε άλλο αντεπιχείρημα είναι ένας βούλιακας αειθαλής που θα καταβαραθρώσει τα πάντα ως μια ατομική βόμβα, αλλά θα είναι διαφορετικός και πολύ χειρότερος από τον βούλιακα ήδη είμαστε. Λες και εκατοντάδες χώρες ανα τον κόσμο που διατηρούν την αυτονομία τους με δικό τους νόμισμα είναι εξαφανισμένες. Λες και η Ελλάδα με την 3000 χρόνων ιστορία της μας έχει διδάξει ότι ο συνασπισμός με οποιοδήποτε κόστος είναι η μόνη λύση.

Η Ευρώπη τελικά ξεπέρασε και την ίδια την ύπαρξη της ζωής. Η ζωή έχει γίνει μια μινιατούρα του Ευρώ. Το ίδιο και μέλλον το παρελθόν και των παρών των ανθρώπων κάθε ηλικίας. Και όλα αυτά με το διαολικό πρόσχημα ότι πάντα η διαφορετική κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη.

Προχθές ο οξυδερκείς κυβερνητικός εκπρόσωπος με το αντάρτικο μουστάκι σε άμεση αντίφαση με το δουλικό του βλέμμα και τα χωρίς στοιχειώδη λογική λεγόμενά του, δήλωσε με περηφάνια ανθελληνική και φιλοευρωπαϊκή έπαρση, ότι ακόμα και χρειαστεί ο μισθός θα πέσει περισσότερο, γιατί θα πρέπει να έχουν λόγο κάποιοι φραγκοφονιάδες επενδυτές, να έρθουν και να κάνουν τον παρηκμασμένο ελληνικό λαό, δούλο του με 400 ευρώ μηνιαίο μισθό. Και βέβαια δε συζητάμε να μειωθούν πχ οι φόροι στη βενζίνη γιατί ο δουλοπάροικος δεν χρειάζεται αυτοκίνητο, ούτε φυσικά να παρθούν μέτρα να πέσουν οι τιμές σε βασικά τουλάχιστον ήδη , τρόφιμα , πετρέλαιο κτλ, γιατί εκεί αποφασίζει η αγορά, δηλαδή κάποια μεγαλοκαρτέλ που φέρνουν κονσέρβες απέξω και τα πουλάνε σε τιμή φρέσκιας τσιπούρας. Το αυτοκίνητο το σκλαβάκι τι να το κάνει; Αρκεί να χρησιμοποιεί τα μέσα μεταφοράς για να πάει στο σκλαβοπάζαρο της εργασίας του και να τρώει ένα ξεροκόμματο για να επιβιώσει. Το πετρέλαιο και η θέρμανση είναι περιττές πολυτέλειες για τους δούλους. Η διασκέδαση είναι μόνο για τα μεγαλοστελέχη τραπεζών.  Οι τράπεζες να είναι καλά. Και να έχετε υπόψη. Ότιδήποτε άλλο θα ήταν χειρότερο.

Ένα μικρό σχόλιο απο κάποιον που μεγάλωσε με τηλεόραση.

Δεν υπάρχουν λογικές που να εχουν τη δυνατότητα να εκλογικεύουν το παράλογο. Υπάρχουν όμως τρόποι να παρουσιαστεί η έλλειψη επιχειρημάτων ως λογικός μονόδρομος και παράλογοι όσοι δεν τον αποδέχονται.



Ο κόσμος έχει επιλέξει να βγει απο τη σφηκοφωλιά του, έχοντας αντίμαχο την προπαγάνδα του βασικού μέσου ενημέρωσης, το οποίο χωρίς επιχειρήματα, εκμαυλίζει κάθε περιθώριο ελπίδας του διαφορετικού διαμέσω της σταθερότητας του μίζερου και αναποτελεσματικού ίδιου.



Η τηλεόραση επιβάλλει τον φόβο προκειμένου να δαμάσει τις ανθρώπινες σκέψεις, κρατώντας τους στην ίδια επιφανειακή νωθρότητα έτσι ώστε να μπορεί να τον καθοδηγεί εγκεφαλικά και κατανωλιτκά, προς το δρόμο που χαράζει η ελίτ των ριαλιτι και της σαπουνοπερικής αερολογίας. Η τηλεόραση σε υπνωτίζει σα ψυχοτρόπαιο ναρκωτικό. Σε κάνει να ζεις μέσα απο αυτή και περιμένεις να σου πει αυτή πως να ζεις.



Φτάνει πια



Κάτω τα λαμόγια της ηδονοβλεπτικής σαθρότητας

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ PSI (Το αποτέλεσμα μετράει)

Πάνης Αγουρίδης

Ήμουν στην Ελλάδα εργαζόμενος. Δεν μου άρεσε η δουλειά μου να σου πω βαριόμουν αρκετά. Άσε που δεν κερνούσε και καφέ η εταιρία και έπρεπε να φέρνω το δικό μου.

Κάθε πρωί ξυπνούσα στις 6,30. Πολύ βάρβαρη ώρα για να κάνεις κάτι που σιχαίνεσαι. Και χωρίς να είναι τζάμπα ο καφές. Κάθε μέρα έκανα την ίδια βαρετή διαδρομή πετυχαίνοντας κίνηση στα ίδια ακριβώς σημεία. Πάρκαρα το αυτοκίνητό στην ίδια θέση και χαιρετούσα καθημερινά με την ίδια σειρά τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους. Ήταν απέναντί μου και ο Στέλιος μεγάλος καραγκιόζης και μεγάλος βρωμιάρης εσωτερικά και εξωτερικά. Μου θύμιζε λίγο τον Άδωνι με άσπρα μαλλιά και φωνή λιγότερο σπαστική.

 Και το χειρότερο. Δεν υπήρχε ούτε μία ωραία γυναίκα στη δουλειά. Δύσκολα πράγματα. Μόνο μία ανέραστη που είχε το κούρεμα της Διαμαντοπούλου και τα χείλη της Φώφης Γεννηματά.

Δεν το άντεξα λοιπόν άλλο το 2009 με την ανακοίνωση του Καραμανλή ότι κλείνει την βουλή, αποφάσισα και εγώ να κάνω το μεγάλο βήμα και άλλαξα δουλειά. Είχα πάρει

κουράγιο λίγο νωρίτερα από όλους τους κυβερνώντες ότι η Ελλάδα έχει μία θωρακισμένη οικονομία( μας το είπε ο υπουργός με τον σκούφο αλόγου στο κεφάλι του) και έτσι δανείστηκα την πανοπλία της, φόρεσα το καλό μου κουστούμι και μετά από αρκετές συνεντεύξεις, κατέληξα σε ένα κτήριο στο κέντρο με καλοριφέρ και ερκοντίσιον.

 Εκεί, μπορούσα να ξυπνάω πιο αργά στις 7:00, άλλαξα και διαδρομή, (πλέον χρησιμοποιούσα το τραίνο), χαιρετούσα διαφορετικούς ανθρώπους , άκουγα περισσότερο τον Πορτοσάλτε να παραληρεί με σαρδάμ περισσότερα και απο τον Γιωργάκη στο ραδιόφωνο, πληρωνόμουν καλύτερα γενικά ωραία ήταν είπα στον εαυτό μου άραξε. Όταν δε βγήκε και ο Γιωργάκης και είπε <<λεφτά υπάρχουν>>  και<< όλοι μαζί στις κάλτσες>>τότε σκέφτηκα ότι έχουμε πιάσει την καλή. Θυμάμαι ότι είχα βάλει το χέρι στην τσέπη μου και μάγκωσα δύο πενηντάευρα και εκφράστηκα απόλυτα από το λόγου του αρχηγού. Φορούσα και τις καλές μου κάλτσες. Μόλις έμαθα δε ότι ό συγκεκριμένος κάνει και ποδήλατο, πήρα τα δύο πενηντάρικα και αγόρασα ένα ποδήλατο από το praktiker. Επειδή μάλιστα δεν έφταναν τα λεφτά, χρησιμοποίησα τη visa πιστωτική μου κάρτα και κάλυψα τη διαφορά.  Κρίμα που ο αρχηγός μπουρδουκλώθηκε και έσπασε ο καραγκιόζης το πόδι του και έτσι δεν μπόρεσα να κάνω επαφή ανωτέρου επιπέδου μαζί του.

Το ΔΝΤ με βρήκε σπίτι. Ήταν ωραία και η σκηνή που έδειχνε τη θάλασσα και τα σπιτάκια στο Καστελόριζο και αυτή την κακομοιριασμένη άβουλη φάτσα να διαβάζει τα λεγόμενά του. Η φαλάκρα του γυάλιζε, νομίζω εσκεμμένα, προκειμένου να μας τυφλώσει. Έλεγε λοιπόν κάτι για ότι παρέλαβε κατεστραμμένη βάρκα και καθώς πίσω του κυμάτιζε νωχελικά η θάλασσα με έπιασε ναυτία . Έλεγε επίσης ότι χάρη στο γεγονός ότι σήκωσε αυτός τα μανίκια του καταφέραμε και μπήκαμε στο ΔΝΤ. Μου φάνηκε περίεργο γιατί αυτός ο ίδιος άνθρωπός, δίχως θάλασσα πίσω του , λίγο καιρό πριν, έλεγε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσουμε τη βοήθεια του ΔΝΤ. Μάλιστα την προηγούμενη φορά, το είχε πει δίχως να διαβάζει ενώ τώρα για να μιλήσει για το πόσο προσπάθεια έκανε , έπρεπε να το διαβάσει.

Τα πρώτα μέτρα με βρήκαν σπίτι της θείας μου που είναι δημόσιος υπάλληλος. Όταν άκουσε αυτόν τον φυσικά στραβομουτσουνιασμένο υπουργό να λέει ότι θα της κόψει το δώρο Χριστουγέννων την έπιασε σύγκρυο. Κόντεψε να σπάσει την τηλεόραση και άρχισε να βωμολοχεί σα μεθυσμένος νταλικέρης σε καβγά για γκόμενα. Της είπαμε όλοι <<ψυχραιμία ρε θεία είναι για το καλό της χώρας>>.  Μας είπαν όπως ότι τα μετρά αυτά ήταν αρκετά και έτσι,  όλοι ησυχάσαμε.

Μετά ο ίδιος στραβομουτσουνιασμένος άνθρωπος μας είπε με χαρά ότι υπάρχει φώς στο τούνελ. Μάλιστα όταν το άκουσα έτυχε να είμαι στο αυτοκίνητο και να περνάω μέσα από τούνελ και ως μαγική σύμπτωση, εκείνη την ώρα που το είπε, έβγαινα και εγώ από το τούνελ. <<Καλή φάση>> είπα στον εαυτό μου <<η συγκυρία είναι τέλεια, υπάρχει φώς>>. Μετά είπαν κάτι για μεσοπρόθεσμο και ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται. Αστυνομίες, κλούβες, ΜΑΤ, ξύλο. Κάτι είπαν για έκτακτη εισφορά σε κάποιο δελτίο ειδήσεων νομίζω έκτακτο και αυτό και πως οι στόχοι έπεσαν έξω όχι επειδή απέτυχε η κυβέρνηση,αλλά επειδή λέει τα είχε κάνει χάλια η προηγούμενη κυβέρνηση. Που τη θυμήθηκαν αυτή; Το γεγονός όμως ότι ο στραβομουτσουνιασμένος γυαλακοφορεμένος υπουργός - σαΐνι λίγο καιρό πρίν έλεγε ότι είναι αστείο να μιλάμε για καινούργια μέτρα είχε ξεχαστεί από όλους. Αλλά κάτσε τώρα το σκηνικό είχε αλλάξει. Τουλάχιστον έτσι μας είπε ο υπουργός μας και έτσι για άλλη μια φορά ηρέμησα και είπα... αν είναι για το καλό της χώρας, να πληρώσω.

Μετά από λίγο καιρό, αυτός ο υπουργός αντικαταστάθηκε( ήθελε λέει να έχει χρόνο να παίζει περισσότερο τέννις) από έναν που έτυχε να τον έχω καθηγητή στο πανεπιστήμιο.

Το παλληκάρι ήταν απίστευτο τότε, στο πανεπιστήμιο. Μερικές φορές, όταν μιλούσε νόμιζες ότι θα έρθει ο Θεός να του σκουπίσει τα σάλια. Τέτοιος όγκος.. στην ομιλία ήταν υπερφυσικός.

Άκουσα μάλιστα πως όταν έγινε υπουργός οικονομικών, στην ΕΡΤ, άλλαξαν τις κάμερες σε τρισδιάστατες επειδή οι προηγούμενες, οι συμβατικές δεν χωρούσαν τον όγκο των λεγομένων του. Τώρα σε κάθε δημόσια εμφάνισή του πρέπει να πηγαίνει ένας συμβασιούχος της ΕΡΤ μαζί με τέτοια κάμερα και να τον τραβάει κατά αποκλειστικότητα στα αμφαζ πλάνα . Όταν απέλυσαν τον συμβασιούχο δημιουργήθηκε πρόβλημα, ο αντιπρόεδρος δεν μπορούσε να εμφανιστεί, κρυβόταν και έκανε εξαντλητική δίαιτα. Πρόσεχε περισσότερο αυτά που έλεγε. Όταν τον άκουσα όμως να φωνάζει στη βουλή υπέρ νέων μέτρων που θα έπλητταν όλους ως κάτι που είναι υποχρέωσή μας, στράβωσα άσχημα. Πάλι μέτρα!! Αφού μας είπαν και υποσχέθηκαν, ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα. Άκουσα και τον ίδιο να λέει ότι δεν θα μπει νέος φόρος και μάλιστα είναι παράλογο να συζητάμε για φόρο μέσα από τη ΔΕΗ.

Μετά πήγαν Θεσσαλονίκη. Ο αρχηγός πρωθυπουργός κρύφτηκε με το σινάφι του μέσα σε μία αίθουσα και συνεδρίαζαν ώρες ατέλειωτες. Τι διάολο έλεγαν το μάθαμε άσχημα. Είναι απαραίτητο για λόγους εθνικής ανάγκης να μπει ένας φόρος στην κτισμένη ιδιοκτησία μέσα από ...τη ΔΕΗ. Ε όχι ρε κύριε καθηγητά. Τι έλεγες πριν; Τότε με έπιασε σκοτοδίνη άνευ προηγουμένου. Λιποθύμησα. Για μήνες ολόκληρους δεν είχα επαφή με την πραγματικότητα. Όταν ξύπνησα, βρισκόμουν στο διαμέρισμά μου, τα φώτα ήταν κλειστά και το σκοτάδι πότισε την ήδη μαυρισμένη μου ψυχή. Προσπάθησα να ανοίξω το φως αλλά τίποτα. Σηκώθηκα πήγα στην πόρτα και την άνοιξα, αλλά τα άλλα διαμερίσματα είχαν ρεύμα τι είχε γίνει; Στα πόδια μου κείτονταν λογαριασμοί της ΔΕΗ. Πήγα να πάθω πάλι σκοτοδίνη όταν το είδα. 1500 το σύνολο ληγμένα και τα δύο. Μαζί βρήκα και μια επιστολή απο την εταιρία που δούλευα. Με απέλυαν λέει λόγο του ότι εξαφανίστηκα. Μάλιστα με τα καινούργια μέτρα μπορούσαν να το κάνουν και χωρίς αποζημίωση και πως μου εύχονται να είμαι καλά, αλλά όλα τα προσωπικά μου είδη κατάσχονται επειδή χάθηκα κτλ. Πως Συγκρατήθηκα από το κρύο σώμα του καλοριφέρ. Μα τί έπαθα; Πως χάθηκα έτσι; Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα στην εξουσία; Που θα βρω λεφτά για το πετρέλαιο ;

Άνοιξα ένα ραδιόφωνο με μπαταρίες που έχω. Άκουσα πάλι τον καθηγητή υπουργό να γελάει. <<Ζει ακόμα αυτός ;>> αναρωτήθηκα. Δεν τον έχουν περιλάβει με τις πέτρες ακόμα;>>

Είχε αλλάξει λέει και ο πρωθυπουργός. Έφυγε ο βασιλιάς των σαρδάμ και ήρθε ένας άλλος που όμως δεν ήταν βασιλιάς , αλλά ότι ναν.  Ένας κακομοίρης τραπεζίτης σα να είχε χαλασμένο τραπεζίτη με μεγάλο κομπόδεμα απο τα αφεντικά του και φωνή που θύμιζε ένα παλιό ηλεκτρονικό παιχνίδι καράτε που φαινόταν να λέει  με ευκρίνεια κάτι που κανείς δεν καταλαβαίνει. Όχι όμως επειδή δεν χρησιμοποιούσε τις κατάλληλες λέξεις αλλά επειδή η φωνή του ήταν τόσο βαρετή όσο βαρετό είναι να διαβάζεις συμβόλαιο δανείου με τράπεζα.  Δηλαδή όταν τον άκουσα να λέει ότι η χώρα τώρα πλέον μπορούσε να ελπίζει και η χώρα τώρα θα γίνει αξιόπιστη, θυμήθηκα τον προηγούμενο, που είχε πει κάτι για αξιόπουστα και γέλασα με την ψυχή μου τόσο που έχασα την ανιαρή του ομιλία.

Θρίαμβος λέει μεγάλη επιτυχία το PSI πέτυχε. Ήταν χαρούμενος και ο δημοσιογράφος. Όταν σχολίασε την επιτυχία, η ανάσα του ήταν κομμένη απο την πολύ ευτυχία. Χάρηκα και εγώ το ομολογώ. Αλλά δεν μπορούσα να γελάσω γιατί τα χείλη μου ήταν στεγνά από τη δίψα. Τότε συνειδητοποίησα και ότι δεν είχα πλέον και δόντια. Παντελώς φαφούτης. Όσο ήμουν λιπόθυμος, δεν μπόρεσα να πάω στα σκουπίδια να μαζέψω την τροφή μου. Ευτυχώς που η ΔΕΗ μου έκοψε το ρεύμα και μου ήταν αδύνατο να δω τα χάλια μου. Ήμουν μόνος, έρημος χωρίς δουλειά αλλά τουλάχιστον είχα το PSI. Άραξα ξαλαφρωμένος στην πολυθρόνα μου. Επιτέλους υπάρχει μια ελπίδα. Το PSI.